Bonne nuit (το τέλος του 2ου κύκλου)

Ήταν 9 το βράδυ, οι προσκεκλημένοι μου ήταν άφαντοι, είχα πιστέψει ότι κανείς δεν θα έρθει! Ήμουν με τον Iron Man, καθόμασταν στο μπαρ, κοιταζόμασταν, τα λόγια ήταν πολύ δύσκολα στην αρχή… Μετά αρχίσαμε να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων και σχεδιάζουμε  τα όσα θα κάνουμε σε δυο μήνες από τώρα, που θα έρθει να με επισκεφθεί στη Γαλλία. Είχα υπερένταση κι οπότε δεν ήμουν πρόθυμη να βάλω τα κλάματα αυτή τη φορά.

Λίγο μετά εμφανίστηκε η Ζωζώ. Την ξεχώρισα από τη ζωηρή πράσινη τιράντα του σουτιέν. Ήρθε χαρούμενη, πολύ χαρούμενη, αλλά στο βλέμμα της όταν με κοίταζε, ήταν σα να έχω ήδη φύγει, σα να κοιτάζει φωτογραφία όχι εμένα αυτοπροσώπως. Τώρα ήμασταν οι τρείς μας και σκεφτόμουν πόσο κρίμα είναι, να μην είναι εδώ η Τζέν-τζέν, η Ρούνι- ρούνι και η Μπέμπα. Μα τι ήταν αυτό το περίεργο που έπινε ο Iron Man? «Πρόσεχε, είναι πικάντικο…» με προειδοποιεί ο GPP. Ναι, σιγά… Είμαι μαθημένη! Δροσερός ανανάς, που είναι το καυτερό; … Και λίγο μετά, το τσίλι με έκανε να δακρύσω! Τέλος πάντων, δάκρυσα λίγο κι από συγκίνηση γιατί μπήκε στο P.U. η Τίν-τίν! Η Τίν-τίν είναι η πρώτη φίλη που έκανα στη σχολή, δηλαδή από τις πιο παλιές και πολύ καλές μου φίλες των φοιτητικών χρόνων. Πόσο καιρό είχα να τη δω…

Πριν προλάβω να συνέλθω από τη συγκίνηση, πετάγονται μπροστά μου η Ντράνα κι η Κωνβονταφόν, με διάθεση τρελού ξεφαντώματος, έτοιμες να καρναβαλίσουν. Μαζί ήταν και ο σύζυγος της Κωνβονταφόν, ο κύριος Μάρφιν. Ο Iron Man και ο κύριος Μάρφιν έπιασαν την πάρλα αμέσως, για τις κατασκευές, τα εργαλεία, τη συλλογή από βίδες… Το κακό τρίτωσε όταν μπήκε στο P.U. και ο Νανούκος, κολλητός φίλος του Iron Man με τα ίδια χόμπι και ενδιαφέροντα. Περίμενα καρτερικά την Psychobabble (επίσης πολύ καλή μου φίλη από τη σχολή), που ήξερα καλά ότι θα τους βάλει τα γυαλιά όσον αφορά κατασκευές, χειροτεχνίες και εργαλεία. Διότι εκείνη, εκτός από μπλόγκερ και ηθοποιός, είναι και υδραυλικός, κι ηλεκτρολόγος… Μπομπ ο Μάστορας κανονικά. Η μαστόρισα κατέφθασε ντυμένη στα μαύρα, σα γνήσια γυναίκα αράχνη, συνοδευόμενη από τον μέλλοντα σύζυγο της,  κ. Κατιδενκανεικαλίδη. Κι αυτοί ήμασταν όλοι κι όλοι…

«Μια μαρμελάδα!» ζήτησα από το Λατίνο. «Με πάσιον φρούτ ή ράσμπερυ;». Πω πω τι έχανα τόσο καιρό η χαζή… Μόνο την πορτοκαλιά είχα δοκιμάσει. Αυτό ήταν λοιπόν το αποχαιρετηστήριο κοκτέηλ… Κόκκινο Μπέρμπερυ. «Και μια κανάτα!»,  γιατί αν δεν ανταλλάξεις λίγο σάλιο με τους φίλους σου τι νόημα έχει να λέγεστε φίλοι;

Η Ντράνα πρώτη φορά έβγαινε φωτογραφίες ανέμελη, αφήνοντας πίσω της την κλασική πόζα. Η Κωνβονταφόν δεν σταμάτησε να κάνει τις γνωστές, αδιάκριτες ερωτήσεις και να πλέκει το γαϊτανάκι του κοινωνικού σχολιασμού… Η Ζωζώ άφησε το περιέ, που είχε γίνει ένα με το χέρι της τους τελευταίους μίζερους μήνες και το μάτι της άστραψε μόλις έβαλε ξανά λίγο αλκοόλ στο στόμα της. Κάπου εκεί ανάμεσα, ήρθε ο Πρόεδρος να δώσει ευχές για ένα καλύτερο αύριο. Ο Νανούκος, ως γνήσιος διαλογιστής και γκουρού, μου είπε μια βουδιστική παραβολή που ακούστηκε σαν αυτό που λέμε… ευχή και κατάρα μαζί. Η Τίν-τίν δεν προλάβαινε να μιλήσει γιατί έπρεπε να προλάβω να της πω, ό,τι έχω γράψει και δεν έχω γράψει σε αυτό το blog. Ο Iron Man έπαιρνε συνέντευξη από όλους, για την οικονομική κρίση, για τα σχέδια του χειμώνα, για τις δουλειές και τους μισθούς (κάνει στατιστικές; Ποιος ξέρει… Αλλά αυτό το μικρόβιο κολλάς άμα μπλέξεις με γκόμενα δημοσιογράφο, ας πρόσεχε!).  Η Psychobabble εξερευνούσε το P.U. και έκανε πιο εύκολα πλέον εικόνα, τα όσα έχουν γίνει και καταγραφεί εδώ τα τελευταία χρόνια. Τώρα κάνω κι εγώ μια αναδρομή στα παλιά… καλά ήταν.

Βασικά, τις περισσότερες φορές δεν ήταν απλώς καλά… Ήταν τέλεια. Όταν όμως κάτι τελειώνει, κάτι άλλο αρχίζει, έτσι δε λένε; 

Αυτή ας πούμε ήταν μια Bonne Nuit… Γι’ αυτό κι ήταν κι η τελευταία. Bonne nuit… Όπως οι Γάλλοι, λένε Καληνύχτα. Βέβαια, ο Χόρχε θα συνεχίζει να φτιάχνει τα πιο πρωτότυπα κι απίστευτα γευστικά κοκτέηλ, ο Πρόεδρος θα βρει κι άλλους πολλούς ψηφοφόρους, η Ντράνα θα ξαναφωτογραφηθεί στο ίδιο σκαμπό, με τον ίδιο φόντο, στην ίδια πόζα. Η Ζωζώ θα καπνίσει πολλά τσιγάρα ακόμα, περιμένοντας εμένα και τη Μπέμπα να γυρίσουμε. Η Τζέν-τζέν θα τραβολογάει τη Ρούνι- ρούνι και θα ενοχλεί τους μπαρμεν ασταμάτητα… Η miss Kanela θα ξαναβγεί από τα ιδιαίτερα δωμάτιά της, στην επόμενη κρίση ηλικίας που θα πάθει κι η Κωνβονταφόν, όσες φορές τύχει να έρθει, θα παραγγείλει την Ιαπωνέζικη μπύρα- που κάνει καλό στα μαλλιά και τα νύχια βεβαίως- βεβαίως.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ, το στριπτίζ του GPP πάνω στη μπάρα, το χαμόγελο του Mexican όταν γεννήθηκε ο γιός του, τα πονηρά κομπλιμέντα του Mr. Blue Eyes… Τα τέλεια, φανταχτερά γενέθλια της Ζωζώς με το τεράστιο μάρφιν-birthday cake, το ακόμα καλύτερο κι από το δικό μου αποχαιρετηστήριο πάρτι της Μπέμπας, το μαρτίνι αγγούρι και το event “Welcome Mpempa- Mpempa is back». Το σάλο που προκαλέσαμε την Πρωτοχρονιά, 9 κορίτσια γυναικοπαρέα για όλα τα γούστα! Τις Κυριακές τα απογεύματα, την Τσικνοπέμπτη… Το τσίρκο των αποκριών… Το porn star martini shaker και τα σφηνάκια με βότκα καραμέλα! Το γέλιο που κάναμε με τη Miss Kanela και τον Βρά- κί για την αγαπημένη gay κοινότητα και το «ιρλ-ιρλ-ιρλ-ούα-ούα». Τον επίδοξο εραστή Ποθητό, που μας γνώρισε όλες στο αναγνωστήριο της Νομικής (στο οποίο δεν πήγαμε ποτέ), την Κλανίτσα- πέφτουλα, που αγόραζε με cash  λίγα λεπτά από το χρόνο μας.. Τα μπουγελώματα, τα παιχνίδια με τα παγάκια, τον τουρτοπόλεμο στα γενέθλιά μου… Τους έρωτες… Και για να ολοκληρώσουμε την ιστορία αυτή, που ξεκίνησε όπως έχουμε πει, ένα βράδυ στα Εξάρχεια, που ήμουν τύφλα και μέσα μου ένιωθα χώμα… Μπορεί να έχασα έναν άνθρωπο, αλλά κέρδισα τόσους πολλούς άλλους! Με κάποιους έκανα πολύ δυνατές φιλίες (βλ, Psychobabble) με άλλους έμεινα απλά μια γνωστή (κακός λύκος) κι άξιζαν όλοι «λίγο από τον χρόνο μου».

Τελικά φεύγω πολύ γεμάτη… Για τα things you do around 20’s. Γιατί κάθε ηλικία έχει τα καλά της και πρέπει να τη ζούμε όπως της αξίζει και να αναγνωρίζουμε το καλό που μας συμβαίνει τη στιγμή που μας συμβαίνει. Είναι ο μόνος τρόπος να χαίρεσαι όταν θυμάσαι τα παλιά, αντί να θλίβεσαι που στο "τότε" δεν ένιωθες ευχαριστημένος και πλήρης. Εγώ νιώθω πολύ ευχαριστημένη και αρκετά πλήρης.

So, ready for a new life?

Τhe End

September the Animal

Που είχαμε μείνει; Α, ναι! 

Οι διακοπές εφέτος είχαν τον ατελείωτο… Εμένα μου φάνηκε οτι πέρασαν τουλάχιστον 100 χρόνια απο την τελευταία φορά στη Γλυφάδα και όπως διαπίστωσα, καθόλου δεν μου έλειψε. Το πρώτο πρόσωπο που συνάντησα ήταν φυσικά η Ζωζώ. «Ζώα! Ζώα όλοι τους!», μου εξηγούσε. Η Ζωζώ πέρασε alternative διακοπές φέτος. Η μια αρρώστια κυνηγούσε την άλλη, το ένα φάρμακο διαδεχόταν το άλλο… Και πώς να μη της φαίνονται οι άνθρωποι ζώα κι ο κόσμος γελοίος, αφού όλο το καλοκαίρι το πέρασε με δυο πραγματικά ζώα. Αλλά καλύτερα, όπως ισχυρίζεται, καλύτερα με δυο σκυλιά παρά με δυο γκόμενους που δεν ξέρουν τι θέλουν.Η Ζωζώκα λοιπόν, έκανε baby- sitting στη σκύλα του Λατίνου, ο οποίος ήρθε στην Πάρο για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Εννοώ ήρθε για διακοπές και βρέθηκε μέσα στο μπαρ με ένα σέηκερ στο χέρι. Μια φορά λατίνος, για πάντα λατίνος!

Από την Πάρο πέρασαν κι άλλοι, πολλοί άλλοι θαμώνες του P.U. και όχι μόνο. Σε αυτό το σημείο να επισημάνω «Κύριε Πρόεδρε, απουσία! Από όλα τα νησιά περάσατε, ξυστά μας περάσατε αλλά στην Πάρο δεν καταδεχτήκατε!». Αντιθέτως, ο Mr.Blue Eyes και φυσικά ο Jazzμένος, ήρθαν κι έμειναν για λίγο, αλλά επίσης γύρισαν όλο το Αιγαίο. Εμ πως; Είχαν τον Κούλη στη Μύκονο, να χάσουν τέτοια ευκαιρία; Εννοείται ότι ο Dj.Mo ήταν εκεί. Προς το τέλος του καλοκαιριού εμφανίστηκε και το Jim the Bartender, ενώ κάπου στο ενδιάμεσο πήρε το μάτι μου και την Κουτσομπόλα.

Πραλίγο να το ξεχάσω! Ο Κακός ο Λύκος ήταν απομονωμένος στην οικεία τους στην Πάρο, μας έφτυσε κατάμουτρα (σιγά καλέ, για ένα ποτό είπαμε να πάμε) κι έκτοτε η τύχη του αγνοείται. Είναι εδώ; Είναι στα εξωτερικά; Ναυάγησε κι αυτός στη Μύκονο; Μήπως άφησε τελικά τόσο μεγάλη γενειάδα, που τον βλέπω αλλά δεν τον αναγνωρίζω; Απαράδεκτος ήταν και ο Ονούρ της Λόνδρας, που επίσης πέρασε από το νησί αλλά εχέκλασον- εχέκλασον την ταπεινή αφηγήτρια.

Κάπως έτσι, φτάσαμε με τη Ντράνα στο P.U., για ένα μεζέ κι ένα κρασάκι. Πριν από αυτό το βράδυ, πίστευα αφελώς ακόμα, ότι θα γίνει και το δικό μου αποχαιρετιστήριο εκεί. Αλλά που; Η Τζέν- τζέν κι η Μπέμπα θα βρίσκονται στο Λονδίνο, η Ρούνι-Ρούνι ξέχασε τη γούνα της στη Ρωσία και πήγε να τη μαζέψει. Γενικά; Χάος… Σα να μη τελείωσε το καλοκαίρι δηλαδή. Η Ντράνα ήταν επίσης σε μαύρη απελπισία, γιατί ο Roux αποδεικνύεται Πινόκιο από ξύλο οξειάς, μη φανταστείς φρέσκο; Όοοοχι! Κούτσουρο είναι. Πάνε και τα εντατικά Δανέζικα που έκανε όλο το καλοκαίρι, πάνε στράφι! Τώρα σκέφτεται να αρχίσει μαθήματα για ελεύθερη πτώση από ελικόπτερο, σαν τα μπάζα του next top model. Θέλει να μάθει η κοπέλα τη μέθοδο, κουράστηκε να πέφτει από τα ροζ συννεφάκια της χωρίς αλεξίπτωτο.  

Δίπλα μας από αριστερά κάθονται δυο ενδιαφέροντες τύποι. Ειδικά ο ένας, νοστιμότατος. Από δεξιά, μια παρέα 3 ατόμων, δημόσιοι υπάλληλοι, εκ των οποίων η μία ουρλιάζει δυνατά προσπαθώντας να πείσει τους άλλους δυο «Εγώ δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος! Το τμήμα μου είναι του ιδιωτικού δικαίου!». Πραγματικά, το είπε ίσα και με 100 φορές. «Τότε άλλαξε μανικιουρίστα!», ήθελα να της πω. Ο Δημόσιος Υπάλληλος με την ελαφριά τριχόπτωση βαριέται τη συζήτηση των συνοδών του και συνέχεια στρέφεται προς το μέρος μας για να σχολιάσει τα μανούλια εκ των αριστερών μας. «Άντε βρε κορίτσια, πιάστε τους κουβέντα, καλοί φαίνονται!». Βρε άσε μας χρυσέ μου, βαρέθηκες τις σφραγίδες και θες να παρουσιάσεις το «Χρυσό Κουφέτο»! Από την άλλη το μανούλι που κάθεται δίπλα στη Ντράνα σχολιάζει συνέχεια αυτό ου τρώμε. «Ωραίο φαίνεται! Νόστιμο;» και άλλες απαράδεκτες ερωτήσεις, μέχρι που μπήκα στον πειρασμό να του γράψω τη συνταγή. Αυτό ήταν το καλύτερο που έβρισκε να πει… Και τελικά δεν έφαγε τίποτα. Ο από δεξιά μου καραφλίτσας παραγγέλνει δειλά ένα τζιν τόνικ. «¨Α το τζιν είναι το ποτό των αλκοολικών» λέει πάλι η του Ιδιωτικού Δικαίου με την τραγανιστή σπασαρχίδικη φωνή. «Της δίαιτας το ποτό είναι βλαμμένη!», είπε μέσα από τα δόντια η Ντράνα. Μεγάλος μύθος… Το Μπλόντι Μέρι έχει λιγότερες θερμίδες…σκέφτηκα.

Αλλά είμαι προς αναζήτηση του ιδανικού τελευταίου κοκτέιλ που θα πιω πριν το αεροδρόμιο… Και δεν θέλω να έχει τοματοχυμό, γιατί αυτό υπάρχει και στο αεροπλάνο. Θέλει πολλή σκέψη… Any ideas?