H Eκδίκηση

Μετά την διεκδίκηση έρχεται η εκδίκηση! Εκδίκηση λοιπόν…Η Εκδίκηση είναι όλα αυτά τα γελοία πράγματα που κάνουμε εμείς οι γυναίκες για να εκδικηθούμε αυτόν που μας πλήγωσε ή μας έφτυσε, ή το πιο σύνηθες, δεν μας έδωσε μία ευκαιρία. Μιλάω για γυναίκες, γιατί το θέμα της εκδίκησης είναι αρκετά περίπλοκο για έναν ανδρικό νού. Ο άνδρας εκδικείται μέσα από το σεξ, δεν γνωρίζει άλλο τρόπο. «Τη γ***σα και της πέταξα δέκα ευρώ στη μούρη της που****ς!». Η τύπισσα πήρε τα δέκα ευρώ και πήγε για ποτάκι με τον επόμενο, τον άτυχο το γκόμενο. Ο άνδρας εκδικείται με το μηχανάκι «την πήγα σε ένα βουνό και την άφησα εκεί στην ερημιά…», αλλά μετά γύρισε να την μαζέψει (και την εκδικήθηκε εκ νέου μέσα από το σεξ.  «Τη γ***ησα σα π****…»). Η γκόμενα το ευχαριστήθηκε, μη σου πω αυτό ακριβώς είχε στο μυαλό της όταν σε κεράτωνε. Ναι, τέτοιες είμαστε (εξαιρείται η αφηγήτρια). Η γυναικεία εκδίκηση είναι περίπλοκη αλλά εξίσου βλακώδης. Περίπλοκη γιατί αυτός που εκδικείσαι δεν καταλαβαίνει ότι πρόκειται για εκδίκηση. Κι αυτό την κάνει βλακώδη.

Για παράδειγμα, δηλώσεις όπως «δεν πρόκειται να του ξαναστείλω ποτέ! Έσβησα τον αριθμό του!»… Ναι μωρή, του έκανες τη μούρη κρέας τώρα! Η γυναίκα που κάνε αυτό, ξαναβρίσκει με μαγικό τρόπο τον αριθμό και ξαναστέλνει μήνυμα πριν προλάβει να «κρυώσει» το πιάτο της εκδίκησης. Παράδειγμα δεύτερο, «θα περάσω από δίπλα του και δεν θα τον χαιρετήσω!». Δεν συμβαίνει ποτέ με αλέ-ρετούρ. Στο αλέ το παίζει ντίβα και διασχίζει το μαγαζί σα να μην τον είδε (ατάκα τρίτη και φαρμακερή «θα κάνω ότι δεν τον είδα!») και στο ρετούρ «α, γεια κι εσύ εδώ; Τι κάνεις;», τάχα μου αδιάφορα ενώ το καλαμάκι στροβιλίζεται μανιακά μέσα στο ποτό, δημιουργώντας μια δύνη ικανή να ψήσει αβγά ποσέ. Εκνευρισμός. Οι γυναίκες πάσχουμε από εκνευρισμό, γι’ αυτό χαλάνε τα σχέδιά μας. Τέτοιες είμαστε (συμπεριλαμβανομένης της αφηγήτριας).

Μιλώντας για εκδίκηση, εκείνο το βράδυ στο P.U. συνάντησαν τα μάτια μου, εντελώς απροσδόκητα, τον Κακό Λύκο. Το αίσθημα εκδίκησης για την αδιαφορία του μου ανέβασε το αίμα στο κεφάλι. Ταῦρος εις υαλοπωλείον έγινε η Κριός. Η πρώτη σκέψη μου ήταν να βάλω τη Ντράνα να τον πατήσει με το στυλέτο. Εντωμεταξύ η Τζέν-τζέν και η Ρούνι-ρούνι εξαφανίζονται από το οπτικό πεδίο. Ετοιμάζομαι να δώσω φονική εντολή στη Ντράνα, όμως εκείνη  φρεσκαριζόταν στην τουαλέτα με εκείνα τα περίεργα μαντηλάκια πούδρας που έχει πάντα στην τσάντα. Έτσι η αφηγήτρια βρέθηκε εκτεθειμένη, ανάμεσα στους ξεσαλωμένους σάτυρους του Διόνυσου, ήτοι Ρούληδες και με θέα το κόκκινο πανί, ήτοι Κακός Λύκος, στις ομορφιές του και με μια ειρωνεία στα χείλη, την ειρωνεία του «I am sexy and you know it». Ξέρω ότι ο Αρχαιοκάπηλος θα με διαβάζει τώρα και θα γελάει με τα χάλια μου κι η Ντράνα θα βγάζει φλύκταινες…αλλά που ήσασταν καουμπόηδες όταν σας χρειαζόμουν; Το καλαμάκι στροβιλίστηκε τόσο πολύ που το τζιν τόνικ κόντεψε να εξατμιστεί.! Διστακτικά κι έχοντας αφήσει πίσω τα φονικά ένστικτα, πλησιάζω για μια δεύτερη χαιρετούρα (στο αλέ το έπαιξα αδιάφορη). Η περίληψη είναι η εξής

- Γιατί δεν παντρευόμαστε να κάνουμε παιδιά;

- Στην Αφρική θα πάω με τους Μασάι…κι άμα μου κάτσει, πάω και στο Ντουμπάι…

-ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ??????????????

- Με αεροπλάνα και βαπόρια...Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια... 

Τουλάχιστον το βλέπω σαν videoclip, κάτι είναι κι αυτό! Άντε βρέ! Καλή χρονιά και σε εσένα!

Υ.Γ. Εκείνο το βράδυ, η Τζέν-τζέν και η Ρούνι-ρούνι «εκδικήθηκαν» σαν άντρες. Με πιάνεις;;;

To "LOL" βγάζει μάτι...

Μαζευτήκαμε για να οργανώσουμε τι θα κάνουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς... Η Τζέν-τζέν είχε ήδη αναχωρήσει για την Ελβετία, θα έκανε σκι στις Άλπεις, να βρει τον χαμένο εαυτό της. Μέσα στους στόχους για τη νέα χρονιά ήταν να βρει χρόνο για σπορ και σωματική άσκηση γενικότερα, βλέπεις, οδεύουμε σιγά σιγά προς τα 30 κι ο κώλος άρχισε να κρεμάει. Σιωπηλές ανησυχίες που έχουμε όλες… Η Ντράνα ήταν καλεσμένη στη βασιλική οικογένεια της Δανίας, αλλά λόγω του πρόσφατου τραύματος που της άφησε ο Roux, ο Κοκκινοτρίχης, αποφάσισε να αρνηθεί την πρόσκληση και να μείνει στας Αθήνας να γιορτάσει με τους Ρούληδες, που βγαίνουν και σε πολλές αποχρώσεις, κάτι σαν φίφτι σέητζ οφ γκρέι. Η Ζωζώ με τον Δούκα Dick ζούσαν τον έρωτα ιδιωτικά, μακριά απο τα φώτα της δημοσιότητας, μασάζ με έλαια, κεριά, σάουνες, η Miss Canella έκανε περιοδεία στην επαρχία, έφτιαχνε  στρατό απο τεκνά (εκείνη το αποκαλεί συλλογή). Η Μπέμπα είχε ξεσυνδεθεί απο την πρίζα τώρα που έλειπε η Τζέν-τζέν, είχε πάρει την κατιούσα, που την έχανες, που την έβρισκες, σε μπαρ ξενυχτούσε και γλεντοκοπούσε μέχρι πρωίας. Κι εγώ; Εγώ επιτέλους είχα βρει δουλειά, αναρωτιόμουν που να είναι ο Κακός ο Λύκος. (αυτό φαντάσου να στο λέω με φωνή gossip girl, "where have been Serina?").

Εντωμεταξύ, εγώ που δεν αργώ ποτέ, είχα αργήσει ένα ολόκληρο τέταρτο να καταφθάσω στο μικρό μας πρικγιπάτο. Αυτό που λένε οτι τα πέντε λεπτά είναι πολύ λίγο, αλλά και πάρα πολύ. Αυτή τη φορά ήταν πολύ. Όταν πλέον προχώρησα μέσα και βρήκα την Thinkerbelle, μου λέει  «ήταν εδώ… έφυγε πριν λίγα λεπτά». Νομίζω ότι μετά από αυτό άρχισα να πιστεύω σε όλες τις μεταφυσικές θεωρίες περί παράλληλων διαστάσεων, διαβολικών συμπτώσεων και τα συναφή. Τελικά όμως, εγώ κι ο Κακός Λύκος δεν ήμασταν ποτέ στην ίδια διάσταση, ναι, τόσο ρομαντικά το βλέπω, σαν εκείνη τη μαλακοταινία με τη Σάντρα Μπούλοκ, "έρωτας δίχως παρόν" (μεγάλη μαλακία).Ήμασταν πάντα στο λίγο πρίν ή λίγο μετά, στο μάλλον όχι και το ναι μεν αλλά, στο θα σε πάρω σε λίγο, που κράτησε για πάντα κι έγινε ποτέ και στο άπατο "λολ" με τις πολλές ερμηνείες, η καλύτερη των οποίων ήταν της Ρούνι-ρούνι "το λολ στο λέει επειδή δεν έχει τίποτα άλλο να σου πει". Αργώ λίγο, αλλά τα πιάνω!

Τέλος πάντων, εκείνο το βράδυ, λίγες νύχτες πριν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, είχε πολύ κόσμο κι έτσι είχαμε στριμωχτεί με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω, ακριβώς στην πόρτα της εσωτερικής εισόδου. Η Τhinkerbelle έλαμπε από χαρά, χόρευε με τον Πρόεδρο κάπου παραμέσα. Ο GPP ο Χόρχε κι ο New Blood έτρεχαν και δεν έφταναν με δύο σέηκερ στο κάθε χέρι, ενώ η Μπατονέτα είχε πάρει ρόλο σερβιτόρου για να σωθεί η κατάσταση. Με λίγα λόγια γινόταν πανζουρλισμός… Είχα στριμωχτεί όσο μπορούσα και μόλις είχα αφήσει τα χέρια μου χαλαρά να κρέμονται, όταν ξαφνικά  γυρίζω προς τα αριστερά μου να πω ένα κουτσομπολιό στον Πρόεδρο, και νιώθω κάτι περίεργο να γεμίζει το χέρι μου… Γυρίζω το κεφάλι έντρομη και κοιτάζω το αγόρι  που προσπαθούσε να διασχίσει το μαγαζί. Για κακή του ή καλή τύχη πέρασε ανάμεσα από τη Σκύλα και τη Χάριβδη (εγώ κι η Μπέμπα είμαστε αυτές). «Πες μου ότι δεν είναι αυτό που νομίζω!!!», του είπα προσπαθώντας να συγκρατήσω το τρέμουλο στη φωνή, «εεε…νομίζω, αυτό που νομίζεις ακριβώς ήταν!», λέει, γελάει, σκύβει το κεφάλι και συνεχίζει να παλεύει με τα κύματα για να εισχωρήσει στο μαγαζί με το χαμόγελο ως τα αφτιά. «ΜΑΛΑΚΑ ΜΠΕΜΠΑ ΤΟΥ ΕΠΙΑΣΑ  ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ! Χειραψία σου λέω!», ούρλιαξα στα αφτιά της έτοιμη να πάθω συγκοπή! «Ε, πως κάνεις έτσι; Εγώ έχω πιάσει πέντ…α!Να! Κι άλλο! Έξι…», είπε λες και ψαρεύαμε μαριδάκια.

Τα σχέδια για την Πρωτοχρονιά ήταν πολλά... Θα πηγαίναμε σε πολλά διαφορετικά μέρη, θα περνούσαμε απο τρία διαφορετικά πάρτυ και θα πίναμε σαμπάνια στο αυτοκίνητο, όπως στις ταινίες, κι ας μην είχαμε ούτε Ινδό οδηγό, ούτε λιμουζίνα. Την επόμενη ημέρα, ξύπνησα με το μάτι τούμπανο, απο μόλυνση αγνώστου προελεύσεως... Στην αλλαγή του χρόνου, εγώ άλλαζα κομπρέσες και μέτραγα ώρες για την αντιβίωση, που συνέπεφτε με τα μεσάνυχτα. Όσο καλό ήταν το 2012 στην αρχή του, άλλο τόσο γκαντέμικο ήταν στο τέλος του! 

Ξαφνικά λοιπόν, ξυπνάς στο 2013 κι άθελά σου κάνεις μια σύντομη αλλά περιεκτική ανασκόπηση. Κι αν έχεις πολύ χρόνο και το ένα μάτι κλειστό, αναγκάζεσαι να βάλεις μέσα στην ανασκόπηση και λίγο πιο πίσω απο το 2012... Κάτι χάνεις (το μάτι σου) κάτι κερδίζεις (τα κιλά των Χριστουγέννων). Θα ήταν καλύτερα να έχανες τα κιλά και να κέρδιζες ένα εφεδρικό τρίτο μάτι, αλλά δε βαριέσαι... "LOL".

Xoxo

Zed  

                                                                    ΤΕΛΟΣ ΤΡΙΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ