Όταν όλα είναι χιονισμένα νιώθω χαρούμενη. Μισώ το κρύο αλλά μου αρέσει να κοιτάζω απο μέσα το λευκό που καλύπτει τα γύρω σπίτια. Αγαπάω το τζάκι και το ζεστό τσάι. Βασικά το τσάι δε μου αρέσει και τόσο, αλλά μου αρέσουν οι ήχοι που κάνει. Βρρρ βρρρ και το νερό βράζει. Φρρρρ το ρίχνω στο φλιτζάνι. Γκλίν γκλίν το κουταλάκι που ανακατεύει τη ζάχαρη. Μου αρέσει που είναι ζεστό και μου ζεσταίνει τα χέρια καθώς το κρατάω. Απο γεύση δε λέει τίποτα σπουδαίο βέβαια. Αλλά θα το αντέξω.
Το λαπ τοπ μου είχε χαλάσει και έξω έκανε κρύο. Όμως έλειπε το χιόνι. Μου φάνηκε οτι έκανε τόσο πολύ κρύο που πραγματικά η απουσία του χιονιού ήταν περίεργη. Εύκολα μπορούσες να φανταστείς εκείνο το βράδυ, οτι εσύ είσαι μέσα στα ζεστά κι έξω χιονίζει. Σάμπως θα το έβλεπες; Είχε σκοτεινιάσει απο τις 5. Με ζεστό τσάι, άγευστο μεν, αλλά που μυρίζει ωραία, έβλεπα ταινία με τη Ντράνα. Άλλο ένα ζευγάρι ερωτευμένο μέσα στη δυστυχία του και δυστυχισμένο μέσα στον έρωτά του. Στην πραγματική ζωή είναι όλα χειρότερα βέβαια, γιατί λείπει και το χιόνι κι η ατμόσφαιρα και λείπουν πολλά γενικότερα. Η Ντράνα πολλές φορές ζούσε, μιλούσε, ντυνόταν, κινούταν σα να πρωταγωνιστεί σε ταινία και όχι σα να ζει όπως εμείς οι υπόλοιποι. Μιλούσε για ανθρώπους σα να επρόκειτο για ήρωα απο ταινία κι όχι για έναν απλό καθημερινό μαλάκα. Έκανε τον πόνο σου να φαίνεται "περαστικός", καθώς εσύ βιαζόσουν να πας στην επόμενη σκηνή, να δεις τι θα γίνει παρακάτω. Κάποιες φορές αυτό έπιανε και κάποιες άλλες όχι. Κάποιες φορές που έκλαιγε η Τζέν-τζέν το "βάλε λίγο κραγιόν να σου φτιάξει η διάθεση" ήταν αρκετό, κάποιες άλλες όχι.
Τώρα τα κλάματα περάσανε κι η Τζέν-τζέν είχε μετοικίσει στη φωλιά αυτού που Συμπαθούμε όλοι. Μαύρα μάτια κάναμε να τη δούμε. Με τη βαλίτσα στο χέρι πήγαινε κι ερχόταν μα ακόμη κι όταν ερχόταν δε το ήξερε κανείς, δε την έβλεπε και δε την άκουγε κανείς. Ακόμη κι η Μπέμπα που ζούσε στο ίδιο σπίτι, δεν κατάφερνε να συναντηθούν.
Η Ζωζώ έλειπε σε business trip στη Μαδρίτη. Το είχε ρίξει στο φαί, γιατί ήταν λίγες οι μέρες και πολλά τα τάπας. Συνάμα όμως, η λαιμαργία προερχόταν απο τον χωρισμό με τον Δούκα le Dik. Ήταν ένας χωρισμός που ξεχείλιζε φαγητό. "Είναι πολλά τα τάπας..." είπε η Ζωζώ. Σε αντίθεση με τη Ντράνα, η Ζωζώ δε ζούσε πια μέσα σε ταινία, είχε προσγειωθεί στην πραγματικότητα και μέσα στην τσάντα είχε πάντοτε δυο-τρεις ενέσεις λογικής, για εκείνες τις στιγμές που η τρέλα σου ξαναχτυπά την πόρτα.
Το δικό μου πρόβλημα αυτή την περίοδο δεν ήταν ούτε κάποιος γκόμενος και περιέργως ούτε η Τζέν-τζέν. Είχα φάει το δικό μου κολληματάκι με τη Μπέμπα. Με τη Μπέμπα πάντα περνούσαμε ωραία γιατί δεν κάναμε τα συνηθισμένα. Ακόμη κι όταν δε μπλέκαμε σε περιπέτειες και φαινομενικά κάναμε κάτι συνηθισμένο, όπως πχ να πάμε για καφέ, πάντοτε συζητούσαμε για μη συνηθισμένα πράγματα. Όπως για παράδειγμα, για τους εξωγήινους. Με κανέναν άλλον άνθρωπο δε θα συζητούσα ποτέ τους εξωγήινους. Ούτε φυσικά θα έκανα αυτά που κάνω με τη Μπέμπα. Όλα όμως χάλασαν όταν η Μπέμπα μεγάλωσε ενώ εγώ έμεινα ακόμα ζαβό παιδί.
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα να γράφω την έκθεσή μου, σα παιδί. Κι όταν έχει χιόνια μου αρέσει πολύ.H Mπέμπα μοιάζει με το χιόνι. Η Ντράνα έχει σκουλαρίκια και κραγιόν κι εγώ έχω Μπέμπα. Αλλά εκείνο το βράδυ δε χιόνισε. Δε χιόνισε ούτε το επόμενο, ούτε το παρεπόμενο... Κι η Μπέμπα δεν έπαιζε πια μαζί μου. Η ζωή είχε γίνει πολύ πολύ βαρετή και δεν έμοιαζε καθόλου με ταινία. Καλοί κι οι έρωτες, αλλά σα τις περιπέτειες με τη Μπέμπα δεν έχει...
