The Open House

Open House, όπως ξέφραγο αμπέλι. Open House, όπως «ανοίξαμε και σας περιμένουμε». 

Το σπίτι της Μπέμπας και της Τζέν-τζέν άνοιξε τις πόρτες από το πρωί. Θα περνούσαμε όλη μας την ημέρα εκεί, στο απόλυτο λιώσιμο... Στις 10π.μ. όλοι ήμασταν στο πόδι. Πήγαινε-έλα από τον κήπο στην κουζίνα, κι από το σπίτι στο σούπερ μάρκετ… Η Μπέμπα και ο Αρχαιοκάπηλος θα αναλάμβαναν το μαγείρεμα –πλην των κρεατικών. Τα κρεατικά ήταν δουλειά των Ρούληδων, που όσο να πεις, μια εμπειρία στο μπάρμπεκιου την έχουν. Εγώ είχα επιδοθεί στη συνεχή παραγωγή fruit punch, το οποίο ήπια μόνη μου, ενώ η Τζέν-τζέν επιμελείτο τη μουσική. "Μα αλλάξτε επιτέλους σταθμό!", είπε ο Original, "νιώθω σα να μαζευτήκαμε όλοι μαζί να ακούσουμε διαφημίσεις". 

 Ως γνήσια οικοδέσποινα η Τζέν-τζέν άλλαξε 4 φορές ενδυμασία και χτένισμα… Για κάθε ενδυμασία σημειώνετε και 1 πλυντήριο πιάτων (χωρίς πιάτα, μόνο ποτήρια) και 1 ζημιά... Αλλά έτσι είναι αυτά.

Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται. Πρώτα ήρθα οι πρωινοί, ο Λεονάρτο και ο Οδοντίατρος. Για να ξεκινήσουμε από την αρχή δυνατά, είχαμε στολίσει τον κήπο με 4 ανθρώπινες 18άρες γλάστρες, ή αλλιώς, τις «φίλες του Γιάνγκου».( Ο Γιάνγκος θα αρχίσει ξαφνικά να εμφανίζεται στις ιστορίες μας, καθότι πλέον ενηλικιώνεται. Ο Γιάνγκος, είναι ένας χαρακτήρας εμπνευσμένος από τον πανελληνίως γνωστό Γιάνγκο Δράκο. Αλλά θα μπορούσαμε να τον γράψουμε και Youngo, από το young). Οι 4 ανθρώπινες γλάστρες λιαζόντουσαν και κουτσομπολεύανε, γελούσαν και περηφανεύονταν για τα στητά στήθη τους, όσο εμείς τις υπηρετούσαμε. "Φέρε μου λίγο βασιλικό...", να παραπονιέται ο Γιάνγκος. "Μα εκεί, μπροστά σου είναι!", να λέει η Τζέν-τζέν. "Αυτό είναι δυσόσμος, δεν είναι βασιλικός!". -Οχι βασιλικός είναι-όχι δεν είναι-είναι-δεν είναι... Και σε κάθε αντίλογο, απλώναμε το χέρι και τραβούσαμε ένα κοτσάνι να το φάμε ωμό- για να σιγουρέψουμε τι είναι...Δεν έμεινε τίποτα στο τέλος, ό,τι κι αν ήταν... Είναι πολύ νέες και φαίνεται! Ούτε τον βασιλικό απο τον δυόσμο δεν ξεχωρίζουν! Σκέφτηκα ενώ μασουλούσα χόρτα σαν κατσίκα, στην προσπάθεια να ανιχνεύσω το ποιόν της πρασινάδας. Το fact είναι πως είναι όντως πολύ νέες. Πάρα πολύ νέες. Όταν συνειδητοποιήσαμε πόσο νέες είναι τις διώξαμε άρον άρον!

Ο Λεονάρντο και ο Οδοντίατρος δίστασαν να βγάλουν τα κορμιά στον ήλιο, αλλά λίγο μετά κατέφθασε  η πρώτη φουρνιά από Ρούληδες και όλες τις ντροπές τις αφήσαμε πίσω. Μπούτια, κώλοι και βυζιά, όλα φάτσα φόρα. Ο Original κρυβόταν απο τον ήλιο, δεν παρέλασε με μαγιό. "Γιατί δεν πίνεις;", τον ρώτησα. "Όταν πίνω πολύ...ξαφνικά αποκτώ φοβερές διοικητικές ικανότητες...", μου αποκάλυψε. Δηλαδή; τον ρωτώ, "γδύσου εσύ, ανέβα στην μπάρα εσύ, σκαρφάλωσε στη μάντρα εσύ...", έλεγε κι έδειχνε τους Ρούληδες του τάγματος. Κι όμως, καμία γκομενο-ιστορία δεν αναστάτωνε το κλίμα, το Open House ήταν ασέξουαλ, με εξαίρεση τους δύο τετράποδους φλογερους εραστές: Jerry&Mars, που μετέτρεψαν το House σε «βίλα των οργίων».

Ο κήπος γύρω από την πισίνα γέμισε χρωματιστές πετσέτες, πολύχρωμα μαγιό, και ακόμη μια φορά προς έκπληξη όλων, οι γυναίκες μειοψηφούσαν σημαντικά. Η Ντράνα αργούσε να εμφανιστεί. «Δεν την έχω δει ποτέ πρωί…», είπε σκεπτική η Μπέμπα. Πράγματι την Ντράνα ήταν δύσκολο να τη δεις κάπου στο φως του ήλιου. Μόνο εγώ είχα την τύχη να τη δω πρωινές ώρες, ακόμη και στις 8 το πρωί, ακόμη και σε τζεντ λάγκ μετά από 10 ώρες πτήση. Κι όμως, σε όλες τις φάσεις η Ντράνα φορά πάντοτε το κοραλί κραγιόν, η χωρίστρα και η κουπ γενικά είναι στην ίδια θέση κ.ο.κ. Όταν έφθασε  η Ντράνα, με σέξι φλοράλ σορτς και ένα κίτρινο φλούο στράπλες μαγιώ, ο ουρανός σκοτείνιασε και ξαφνικά, άρχισε να βρέχει. Όσο φλούο κι αν ήταν το μαγιώ, η ασπρίλα του δέρματός της ήταν τόσο αστραφτερή, που το φλούο έχανε τη λάμψη του. 

Δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει ο Πρόεδρος του P.U. από ένα Open House. Είχε επιλέξει όπως πάντα το καλύτερο κρασί και επιτηρούσε όλους στις εκάστοτε δραστηριότητές τους. Αργοπορημένοι ήρθαν η Ζωζώ και ο Δούκας de Dick. 

Πριν το ηλιοβασίλεμα, ήρθε η δεύτερη φουρνιά απο Ρούληδες, με μπύρες, γλυκά και δώρα, όπως οι 3 μάγοι. Άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα πιάτα… Η Μπέμπα είχε φτιάξει μια λιτή μακαρονάδα με σως λεμονιού. Ο Αρχαιοκάπηλος, σε ρόλο Chef λύσσαξε να την ξεπεράσει…Του πήρε 3 μακαρονάδες για να το κάνει. Απολογισμός: Τέσσερις μακαρονάδες, έτσι, για το τσιμπολόγημα. "Μα ο Αρχαιοκάπηλος είναι πάντα υπερβολικός...Λες και θα μαγείρευε για ολόκληρο στρατόπεδο...", είπε η Τζέν-τζέν, ενώ την ίδια στιγμή συνειδητοποιούσε ότι όλες οι γαβάθες είχαν αδειάσει, ούτε μία πένα δεν πήγε χαμένη...Στο εντομεταξεί είχαν ψηθεί και όλα τα κρεατικά, τα οποία κατέληξαν στα πιάτα με μορφή μπέργκερ. "Ααααα!", αναφώνησε η Ντράνα. "Δε μπορώ να το φάω όλο! Δεν αντέχω!", τσίριξε υστερικά. "Θα το μοιραστούμε", της είπα, αλλά ήταν αργά, το είχε κάνει μια χαψιά. Ο Tony κουρασμένος  απο τη μάσα και με διαγνωσμένη πλέον ασθένεια "Νόσο της Ωραίας Κοιμομένης", χωρίς να το θέλει είχε αποκοιμηθεί στην επιδαπέδια σεζλόνγκ, είχε τυλιχτεί με τη ροζ πετσέτα και περίμενε να τον ξυπνήσουμε για πρωινό... (επιδόρπιο).

Δεν άργησε να γίνει. Η ώρα του γλυκού ήρθε, κι άρχισε η κόλαση. Η δεύτερη προσέλευση, «οι απογευματινοί» Ρούληδες, συμπλήρωσαν το πλούσιο τραπέζι με μπύρες και γλυκά, αλλά και το σπιτικό παγωτό της Μπέμπας έβγαλε απο μέσα μας τον χειρότερο εαυτό. Ο ήλιος είχε πλέον χαθεί, οι κοιλιές είχαν χαλαρώσει, κανείς δεν σφιγγόταν, ούτε ρουφιόταν, κανείς δε μιλούσε πλέον για δίαιτες, για κιλά, για μαγιώ. Ήταν η ώρα του γλυκού και του αληθινού ποτού. Όχι άλλο fruit punch! Όχι άλλο τσάι! Ο Δούκας de Dick έβαζε στα κρυφά βότκα στο νερό μου. Αυτός ο άθλιος, θα έκανε τα πάντα για να με δηλητηριάσει! Όμως μερικές φορές, αυτή η αθλιότητα τον κάνει συμπαθή. "Που ξέρεις, μπορεί στο τέλος να σε συμπαθήσω", είπε κοφτά και τον αγριοκοίταξα που πασπάτευε τα μπούτια της Ζωζώ. "Α! Όχι! Θα είναι πολύ βαρετό!", σχολίασε η Ζωζώ κι ύστερα άλλαξε πάλι τη φωνή της. Με αυτή την απόκοσμη γαργαλιστική φωνή που  μου θυμίζει το κορτισάκι του εξορκιστή, άρχισε τα γλυκόλογα "Αχ! Γατούλης μου!"και χάιδευε τρυφερά τις αφτάρες του de Dick.

Ο Original έφθασε επιτέλους στο σημείο όπου αποκτά τις "διοικητικές ικανότητες". Εκστασιασμένοι Ρούληδες είχαν πιάσει τα τύμπανα και επιδόθηκαν σε ξέφρενο χορό των ζουλού. Ο Laza στροβυλλιζόταν σε break dance ρυθμό, με το κεφάλι στο πάτωμα και τα πόδια στον αέρα. Ύστερα άρπαξε τη Τζέν-τζέν και την πέταξε με τα ρούχα στην πισίνα. Η Τζέν-τζέν γατζωμένη πάνω του όπως ο κισσός στον τοίχο, τον πήρε μαζί της στον βυθμό. Η Ρουλίτσα, σα μαιμού, σκαρφάλωνε επάνω στον Manouli-rouli και στους λοιπούς Ρούληδες κι έβγαζε περίεργες κραυγές τραβώντας φωτογραφίες αβέρτα.

"Τώρα συνειδητοποιώ οτι έχω γεράσει", είπε ο de Dick κοιτάζοντας άναυδος τους εν εξάλλω Ρούληδες. Μα όμως, όπως είπε η Τζέν-τζέν, είμαστε ακόμη παιδιά... Και τα παιδιά θέλουν να παίξουν... Απο μια άλλη σκοπιά βέβαια, θα έλεγε κανείς οτι είμαστε ενήλικες με σοβαρότατο παλιμπαιδισμό, πολύ μακριά απο την ιδέα του γάμου και της σχέσης μεν, αλλά πολύ κοντά στην αφασία. Κάποτε, σε κλείνανε σε τρελάδικο για αυτό... 

Guest Star: Η Ρούνι-ρούνι έκανε μια σύντομη εμφάνιση κάπου στη μέση, για να παίξει με τη Ρουλίτσα τη Ντράνα και τον Laza το "Ω μαριάμ-μαριάμ-μαριάμ-σι-ντο-ρε-μί-μακαρόν-μακαρόν-έο-έο-πι-πι-πι-One-two-three"...