Ένας «φανταστικός» γάμος

Εκείνο το βράδυ δεν είχα διάθεση να βγω έξω. Δεν είχα διάθεση να δω κανέναν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η κρίση επιβάλλει Ρούνι-ρούνι κεκλεισμένων των θηρών.

Αρχίσαμε να απαριθμούμε πάλι τις συμμαθήτριες που αρραβωνιάζονται-παντρεύονται το επόμενο τρίμηνο-εξάμηνο. Η Ρούνι-ρούνι κατέληξε «Πρέπει να αλλάξουμε χαρακτήρα…να γίνουμε πιο συγκαταβατικές… πιο…παθητικές…πιο…». Μαλάκες. Ναι, να αφήνεις τον άντρα να σε πιάνει μαλάκα. Να τα σκατώνει όλα και να του λες «ναι αγάπη μου». Να είσαι υποχωρητική πάντα, είτε φταις είτε όχι. «Αυτές παντρεύονται!». Γιατί να τα ανεχτείς όλα αυτά; «Για να έχεις ένα καλό γάμο…». Α, ώστε δε φτάνει να έχεις γάμο, αλλά μάλιστα πρέπει να είναι και «καλός». Τι ορίζει έναν καλό γάμο λοιπόν; Η αγάπη; Ο έρωτας; Μήπως το χρήμα; «Ο συνδυασμός…». Αχα! Το πακετάκι της Τζέν-τζέν. Όχι αυτό που διαθέτει η ίδια, γιατί το έχουμε δεδομένο ότι οι φίλες μου έχουν το πακετάκι τους… Το πακετάκι που πρέπει να έχει ο άλλος για να ταιριάζει με το δικό σου.

Το μισώ το πακετάρισμα σας το είπα; «Υπάρχει κι η περίπτωση του να είσαι τόσο πλούσια, που να μη σε νοιάζει να πάρεις κι ένα ξεβράκωτο. Όλα για την αγάπη…». Σκέφτηκα. «Ωστόσο, εμείς ούτε συγκαταβατικές είμαστε, ούτε τόσο πλούσιες. Οπότε τι μας μένει;», τη ρωτώ, ούσα σίγουρη ότι έχει πιάσει το νόημα. Τι μας μένει; «Το ράφι!».

Έπιασα το ξεσκονόπανο κι άρχισα να καθαρίζω τη βιβλιοθήκη μου, η οποία ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε ένα βιβλίο του Εβρέ Μπαζέν «Με την οχιά στο χέρι». Εκεί μέσα, δε μπορείς να φανταστείς τι γίνεται. Αν το διαβάσεις ξεκλειδώνεις ένα κόσμο, που εξηγεί όλα τα κατάλοιπα των ανδρών, τα οποία τους δημιουργούν οι μανάδες τους. Να, ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα στο γάμο. Ουσιαστικά, πρέπει να μπορείς να γίνεις η μάνα κάποιου, όταν αποφασίζεις τον γάμο ως οικογενειακή κατάσταση και μαγαρίζεις και το βιογραφικό σου. Ακους; "Οικογενειακή Κατάσταση". Γιατί το λέμε "άγαμος" κι όχι "κακογαμημένος; μπακούρης; μαγγούφισσα;" ή "εργένης, ευτυχισμένος άνθρωπος χωρίς υποχρεώσεις", ή "παιδί χωρισμένων γονιών με πολλά ψυχολογικά που ψάχνει τη μια μοναδική αγάπη που κρατάει για πάντα - με ροζ fonts". Αυτός ο μαλάκας είμαι εγώ. Αυτή η περιγραφή μου ταιριάζει τέλεια στα προσωπικά μου. Ένας Κριός ντίπ για ντίπ ρεζίλης του είδους μου.

 Η Ρούνι-ρούνι έκατσε σιωπηλή μασουλώντας τα πατατάκια που μου είχε φέρει για να μου φτιάξει η διάθεση. Έφαγε και τη σοκολάτα που μου είχε φέρει για να μου φτιάξει η διάθεση. Ήπιε και το χυμό που μου είχε φέρει για τον ίδιο λόγο. Εμένα βέβαια δε μπορούσε τίποτα να μου φτιάξει τη διάθεση, γιατί επηρεαζόμουν βαρύτατα από την έκλειψη της σελήνης, το έλεγαν όλοι οι Αστρολόγοι πάνω στη Γη.

Τι να τον κάνεις το γάμο, αν δεν είσαι έστω και λίγο θετική, στην ιδέα του ότι θα γίνεις «μάνα». Για αρχή, θα πρέπει να γίνεις η μάνα του άντρα σου. Δεν τίθεται ερώτημα για μητρικό ένστικτο. Ή το έχεις, ή δε το έχεις. Κι άμα δε το έχεις, τότε πρέπει να βρεις άντρα ορφανό, που ξέρει να μαγειρεύει και του αρέσει το σίδερο. Επίσης, βγάζοντας το σκύλο βόλτα πετάει και τα σκουπίδια, κι όταν γυρίσει από τη βόλτα, μυρίζει υπέροχα- συνάμα αντρίκια- και κάνετε έναν έρωτα όλο τρέλα- αλλά μέσα στην τρυφερότητα σου ρίχνει και καμιά στον κώλο. Κι επειδή αυτός ο άνδρας δεν υπάρχει και άρα ούτε ο γάμος αυτός μπορεί να υπάρξει, κι αν είσαι σαν εμένα, δηλαδή δε μπορείς να κάνεις τη μάνα κανενός, αναπαύσου λίγο ακόμα στο ράφι σου…

Ξέχασα να σας πω, είχα μόλις χωρίσει. Επειδή, ήταν προφανές, οτι δε μπορούσα να παντρευτώ.