Do it like a Roulis vol1

Στο πάτωμα είχε δημιουργηθεί ένα χαλί από popcorn… Η σερβιτόρα είχε κρεμαστεί από τον πολυέλαιο για να γλιτώσει… «Να ξέρεις…αυτή είναι η τελευταία φορά που μας αφήνουν να μπούμε στο Pere Ubu», είπε ο Ρούλης Original, ενώ ο Laza Roulis έκανε κούνια στα μπράτσα του τρίτου Rouli  κι η Μπέμπα στροβιλιζόταν ανέμελα φέρνοντας βόλτες τη Ζωζώ…

Flash back: Εκείνη η βδομάδα του Φεβρουαρίου είχε όλα τα χρώματα της ίριδας, εάν μπορούσαμε να χρωματίσουμε τις στιγμές της ζωής μας. Ξεκινάμε με το μπλέ της μαθητικής ποδιάς. Ναι, η βδομάδα ξεκίνησε με ένα reunion παλιών συμμαθητών.

Πάντα έχεις ένα άγχος για αυτά τα reunion, κανονικά θα έπρεπε να προετοιμάζεις τον μικρό σου μονόλογο από το σπίτι. Βάζεις την κασέτα και προσπαθείς να εξιστορήσεις τη ζωή σου όλη, στα 2 λεπτά που σου αφιερώνει ο άλλος με το  «τι νέα». Να θυμηθείς να πεις στο τέλος, όσο κι αν δε σε ενδιαφέρει, «εσύυυ; Όλα καλά;;». Το καλύτερο από όλα είναι η αμήχανη στιγμή, που για το τυπικό της υπόθεσης χαιρετάς εκείνους, που όταν κάθεστε σε διπλανά τραπεζάκια σε καφετέρια μια οποιαδήποτε άλλη μέρα μέσα στο χρόνο, δε λέτε ούτε γεια. Στο reunion θα ανταλλάξετε μερικά γλοιώδη κομπλιμέντα, μερικά μη-χάνεσαι-ρε. Δεν χάνομαι, στο Pere Ubu τριγυρνάω and you know it. Όχι μαντάμ, στο reunion δεν θα βρεις άντρα, δεν άλλαξαν από τότε που πηγαίνατε σχολείο, ίσως να βάρυνε η φωνή, ή να μάζεψαν κανά πτυχίο παραπάνω, ή το πολύ, να μάδησαν. Η γενική παρατήρηση της βραδιάς ήταν πως η κρίση μας έχει μαδήσει. Οι περισσότεροι από τους παλιούς μου συμμαθητές είχαν ελικοδρόμιο, ή και αεροδιάδρομο.

Η Παρασκευή είναι πάντα μια κακή ιδέα, αλλά καλύτερη από το Σάββατο. Τέτοιο αγορομάνι στο Pere Ubu δεν έχω ξαναδεί. Σου έχει τύχει ποτέ, να κυκλοφορείς ανάμεσα σε κόσμο και να διαπιστώνεις ότι «σήμερα πολύς κόσμος φοράει πράσινο;», ή κόκκινο, δεν έχει σημασία το χρώμα. Απλά επικρατεί κάτι που συνήθως δεν το βλέπεις σε τόση συχνότητα. Σα να συγχρονίζεται ο κόσμος… Διασχίζεις ένα μπαρ κι αμέσως πιάνεις στον αέρα «τι παίζει απόψε». Άλλες φορές, είναι γεμάτο γκόμενες που ψάχνονται, άλλες φορές τυχαίνει να έχουν  «γενέθλια» 2-3 παρέες…ή ξαφνικά να είναι όλοι πανήψηλοι ή όλοι κοντοί... Αυτή τη φορά, ήταν βραδιά αφιερωμένη στους βαρυποινίτες. Σα να τους κατέβασε πούλμαν ακριβώς απ’εξω… Βαρυποινίτες ή κουραδόμαγκες, το στυλάκι ίδιο. «Άρα βλέπεις ότι το θέμα δεν είναι να βρεις τον γκόμενο, αλλά το τι θα βρεις…», είπε ο Αρχαιοκάπηλος. Ο Tony το έχει ρίξει στην υγιεινή διατροφή, που τον χάνεις, που τον βρίσκεις, με ένα πράσινο μήλο στο χέρι είναι. Τι δίαιτα είναι αυτή με 6 γεύματα; Κοιτάζει το ρολόι του κάπως αγχωμένος, αγέλαστος με πλησιάζει και με ύφος εκατό καρδιναλίων με ρωτάει «Ξέρεις που μπορώ να βρω τέτοια ώρα ένα γιαουρτάκι με χαμηλά λιπαρά;»… Όχι, αλλά ξέρω ότι είσαι στη Γλυφάδα και το φρόζεν γιόγκουρτ ρέει άφθονο…

Το ίδιο με τους άντρες. Οι καλοί, σαν το γιαούρτι που δεν παχαίνει, είναι δυσεύρετοι. Δεν κυκλοφορούν στα μπαράκια τις βραδινές ώρες. Καταλήγεις να περιτρυγυρίζεσαι απο γιαούρτια βήτα διαλογής και βολεύεσαι με το φρόζεν γιόγκουρτ, το ευκολάκι. Anyway!

Το γλυκό ήρθε κι έδεσε την Κυριακή. Πρώτα σινεμά μετά καυτερό bloody Mary, που το έχει μάθει κι η Βόδι Μαίρη πλέον. Γκραν σουξέ από τα χεράκια του Χόρχε. Και να΄σου μπροστά σου εκείνος ο σνομπ συμμαθητής που λίγες ημέρες πριν σε αγκάλιαζε και σε φιλούσε στο reunion και τώρα κλασικά, κάθεται στη διπλανή παρέα και κάνει ότι δε σε ξέρει. Σκασίλα μας μεγάλη, να μου πεις, εμείς είχαμε τους Ρούληδες… (συνεχιζεται)