Όλα ξεκίνησαν ένα τράτζικ φθινοπωρινό ξημέρωμα στα Εξάρχεια… (Σεπτέμβριος,2010 - Ιανουάριος 2014)

20130304

Do it like a Roulis vol2


Ο Original Roulis καθοδηγούσε τους άλλους δύο Ρούληδες, προς την καταστροφή. Ο Laza Roulis στον χορό και ο Roulis 3 λιώμα, μια ξαπλωτός πάνω στον καναπέ, την άλλη σε flirt position στη μπάρα με τρουλωτό ποπάκι, που τον έχανες, που τον έβρισκες, πείραζε διάφορες κοπέλες και τις παρέσυρε στον τρελό χορό του. Ο Tony ήταν πιο ήσυχος, έπινε κι εκείνος σόδα και απολάμβανε το υπερθέαμα. Ο Roulis 3 πετούσε τον Laza στον αέρα και τον ξανάπιανε. Ύστερα τον έπιανε σα μια αγέρωχη ευθυγραμμισμένη τάβλα και τον στριφογύριζε και τον ταρακουνούσε σαν σε ροντέο.

Η Ζωζώ, που έχει βρει πλέον το λιμάνι της και δεν μας καταδέχεται, ήταν απεργοσπάστης. Παρά την περεουμποαπεργία είχε έρθει για μια γκαζόζα μαζί. «Πωπω…αυτό το μέρος μου θυμίζει…την εποχή που ήμουν μόνη μου…», είπε με μια μελαγχολία στα μάτια. Γλυκιά μελαγχολία ή κανονική, θα σε γελάσω. «Ποια γλυκιά μελαγχολία; Ποιος θέλει να είναι μόνος του;», είπε η Ρούνι-Ρούνι, που λατρεύει να βλέπει ευτυχισμένα ζευγάρια ή απλώς ζευγάρια, γιατί εκείνη ούτως ή άλλως τα βλέπει ευτυχισμένα.  Η Τζέν-τζεν είχε πιάσει κουβέντα με έναν ασθενή της. Είχε πολύ δυνατή μουσική για να ακούσω αν ψεύδιζε λίγο το «σ». Άλλες πιάνουν  αμήχανα τα μαλλιά τους, άλλες κοκκινίζουν, η Τζέν-τζέν ψευδίζει όταν γουστάρει.

Κι όμως επειδή ήμασταν μεγάλη παρέα, τα κουσούρια του καθένα μας δε φαινόντουσαν. Όταν είσαι σε μεγάλη παρέα, λίγο σε νοιάζει για τους παραέξω. Σπάνια όμως θα βγεις με τόσο μεγάλη παρέα, ο ένας δουλεύει, η άλλη έχει σχέση, ο τρίτος κάτι άλλο… Χορεύεις, φλερτάρεις, κοιτάς την πόρτα, μιλάς για γκόμενους και γκόμενες, ή ασχολείσαι με γκόμενους ή γκόμενες, γνωρίζεις κάποιον τυχαία και δεν τον ξαναβλέπεις ή σου αρέσει κάποιος και δεν τον γνωρίζεις ποτέ κι όλα αυτά επαναλαμβάνονται αέναα εις το άπειρο με κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Τελικά τον έρωτα τον βρίσκεις ή μέσα στην παρέα σου, ή μέσω της παρέας σου και σε σπάνια περιστατικά, κάπου στον δρόμο, κάπου τυχαία. Στο μπαρ, όχι, λυπάμαι πολύ. Που πήγαν εκείνες οι καλές προ-κρίση εποχές, που γινόντουσαν μαζώξεις και πάρτι σε σπίτια… Πόσο πιο εύκολα ήταν όλα…

Και τότε μου ήρθε μια αναλαμπή! «Μπέμπα, πρέπει να κάνουμε πάρτι γενεθλίων μαζί φέτος!». 

Δεν υπάρχουν σχόλια: