Οι έρωτες ξανάρχονται...

Όπως συμβαίνει συνήθως, όταν πια έχεις χάσει κάθε ελπίδα να ερωτευτείς ξανά, ξαφνικά… η τύχη σου αλλάζει. Σηκώνεσαι πιο νωρίς το πρωί, χαμογελάς, ενώ πηγαίνεις στη δουλειά, λες καλημέρα σε όλους, ακόμα και στο πεζοδρόμιο. Ανυπομονείς να φτάσεις στο γραφείο. Τον συναντάς στο διάδρομο, σε κόβει από πάνω μέχρι κάτω, χαμογελάει, κάνει κάποιο σχόλιο του τύπου «ίσιωσες τα μαλλιά σου» ή «έχεις βαφτεί ωραία σήμερα» ή «δεν ήσουν στο γραφείο πριν, σε έψαχνα…» ή ακόμα και «άλλαξα το ωράριό μου για να κάνουμε εκείνη τη δουλειά μαζί…». Και από εκεί που αναζητούσες ένα απλό φλέρτ, κοντεύεις να βρεθείς κεραυνοβολημένη. Αν δεν είσαι ήδη δηλαδή, γιατί και εννέα ώρες μετά, που επιστρέφεις στο σπίτι, συνεχίζεις να χαμογελάς και αφηρημένη να καλημερίζεις…

Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ στο Pere Ubu, με τη Fragulitsa και τη Tamaroushka. H Tamaroushka, πρώην συνάδελφος, δεν άργησε να με ρωτήσει, «τι νέα από εκεί; Εδώ όλα καλά».  Ήταν εκείνη η περίοδος πίεσης, που δεν είχα χρόνο να κοιταχτώ στον καθρέπτη, αλλά όλοι μιλούσαν για εκείνο τον ωραίο τύπο στη δουλειά. Εκείνον, που ως συνήθως, στην αρχή δεν είχα παρατηρήσει. Ξεκινάω με την περιγραφή μου, κάπως έτσι, «εκείνο το μελαχρινό ψηλό παιδί…». Η Tamaroushka νομίζει ότι καταλαβαίνει και μου απαντά «είναι παντρεμένος με παιδί!». Ναι, ξέχασα να πω ότι εκείνη την περίοδο ήταν όλοι παντρεμένοι με παιδιά, ακόμη κι εκείνοι που εκ πρώτης έμοιαζαν με γκέι. Μετά από αυτό το σχόλιο, όχι απλώς δεν παρατηρούσα αυτό τον τύπο, αλλά μάλιστα τον απέφευγα.

Εκείνος πάλι, δε με απέφευγε καθόλου και όλο κάπως τα έφερνε η μοίρα να δουλεύουμε μαζί. Κι ένα πρωί, η Tamaroushka μου έγραψε ότι έκανε λάθος, ο τύπος αυτός δεν είχε παιδί, ούτε ήταν παντρεμένος. Κι εγώ της απάντησα, «τελικά, δεν είναι ούτε ψηλός…». Ίσως να τον είχα παρατηρήσει λίγο καλύτερα στο ενδιάμεσο, υποσυνείδητα πάντα. Όπως όλοι γνωρίζουμε βέβαια, εμένα δε μου αρέσουν οι ψηλοί ούτως ή άλλως.

Ξανά στο Pere Ubu λοιπόν, 4 εβδομάδες μετά. Η Ζωζώ, η Μπέμπα, ο Tony και ο Mr.Lovalova, νομίσανε ότι έπαθα εγκεφαλίτιδα. «Τι χαμογελάς συνέχεια;», ρώτησε η Ζωζώ έξω φρενών. «Μα…να…τι…». Ο Mr.LovaLova μπήκε στο νόημα αμέσως. «Δε σε πιστεύω! Άντε πάλι!». Πάλι; Μα γιατί; Εγώ θα έλεγα ότι έχει να πετάξει πεταλουδίτσα στο στομάχι μου καμιά διετία τουλάχιστον. Υπήρχε όμως ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα στην όλη ιστορία. Όπως είμαι ταγμένη να μην κάνω φιλίες στη δουλειά, έτσι, οι φιλίες που ανέπτυξα τα χρόνια που δουλεύω, με συναδέλφους που συμπαθούσα, άρχισαν μετά την αποχώρηση κάποιου μας από την εταιρεία, όπως έγινε με τη Frangulitsa και την Tamaroushka… έτσι, έρωτας και δουλειά είναι αδύνατο να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο. Γιατί πάνω από όλα, είμαστε ψυχαναγκαστικά ζώδια εμείς οι Κριοί.

Ο Godzilla, συνάδελφος με ειδικότητα τα ζώδια, μου το είπε ξεκάθαρα. Οι πρώτοι επτά μήνες του 2014 θα είναι βασανιστικοί για τους Κριούς. Ενώ το 2013 ήταν ένα συνεχές πάρτι ε; Δηλαδή πόσο ακόμα πρέπει να ταλαιπωρηθούμε γαμώ τις Κατσίκες του ζωδιακού;