Υπερθάνατος και 2 ποτήρια Μαντινεία

Ήταν μια κουραστική εβδομάδα για όλους. Η Ρούνι-Ρούνι είχε μόλις κάνει μια φοβερή ανακάλυψη. Η νέα μπάρα αναζήτησης του fb έκανε πάλι θαύματα. Όποιος διέθετε την έκδοση του φεισμπούκ του, είχε ξαφνικά πρόσβαση σε απίθανες πληροφορίες, τις οποίες καμία ρύθμιση των προφίλ δε μπορούσε να αποκρύψει. Με ένα κλίκ, εμφανιζόντουσαν μπροστά σου ταπάνταόλα. Άριστος χειριστής του νέου εργαλείου, βέβα, ήταν Αυτός που Συμπαθούμε Όλοι.

Μαζευτήκαμε σπίτι για την καθιερωμένη σύσκεψη. Άνοιξα τη Μαλαγουζιά επιφυλακτικά. Ήταν κάπως…νωρίς για ποτό. Η Μεταλλαγμένη δεν ήθελε να πιεί. Από τότε που μπήκε στο Μοναστήρι, πίνει μόνο ανθρακούχο νερό κι αυτό, όχι με πολλές φυσαλίδες, μη και πάρουν τα μυαλά της αέρα. Η Ρούνι-ρούνι, που έχει πάντα το «σκατά» στην άκρη των χειλιών της, έτοιμο να το φτύσει σε κάθε παύση της σύσκεψης, μας διαβεβαίωσε ότι για ακόμη μια φορά ήταν σκατά. Τι κάνεις; Σκατά.

Οι φίλες μου γενικά, μου δείχνουν εμπιστοσύνη. Έτσι όταν εγώ πω, ότι προσέχω πολύ τις ρυθμίσεις μου στα σόσιαλ μίντια, εκείνες το πιστεύουν, όσο το πίστευα κι εγώ. Ήταν πολύ σοβαρό το πλήγμα, όταν η Ρούνι-Ρούνι, ύψωσε το ποτήρι, «στην υγειά της Υπερθάνατος» και με ένα κλικ με έκανε να χάσω τη Γη κάτω από τα πόδια μου. Μα τι κόσμος! Τι κόσμος! Πως είναι δυνατό να την πάτησα εγώ έτσι. «Αποκλείεται να συμβαίνει αυτό!», είπε και έσπευσα να τη βάλω στη λίστα «υπερθάνατος», για να της αποδείξω, ότι όσοι μπαίνουν εκεί μέσα, δε βλέπουν παρά την τρύπα του κώλου τους. Η Ρούνι-ρούνι δέχτηκε το challenge με περίσσιο θάρρος. Ο κόσμος κατέρρευσε ολοσχερώς. Η Ρούνι-ρούνι, ούσα στην «Υπερθάνατος», με το νέο εργαλείο μπορούσε ακόμη να ανιχνεύσει τις διαδρομές μου στο fb. Αυτό ήταν! Είπα και άστραψε το δωμάτιο. «Θα σε κάνω delete! Να δω τώρα τι θα δεις!».

Πολλά πειράματα, πολλές ρυθμίσεις, πολλή σπαζοκεφαλιά. Το κρασί εξαφανίστηκε, δεν έμεινε ούτε σταγόνα στα ποτήρια. Η Μεταλλαγμένη γελούσε ειρωνικά, καθώς σκάλιζε πάλι το κινητό της. Εκείνη είχε απαλλαχτεί από το facebook για πάντα… «Λες να πρέπει να το σβήσουμε κι εμείς;», είπε η Ρούνι-ρούνι σαστισμένη. Η σκέψη μου προκάλεσε τρέμουλο. «Ε όχι! Όχι!» κι έσπευσα να βρω τη λύση…

Η μοναδική λύση ήταν να μην έχεις φίλους, αυτούς που δεν είναι φίλοι σου. Στην περίπτωσή μου, ήταν αδύνατο. Θα έπρεπε πρώτα να ξεκινήσω με το κατέβασμα του παρόντος blog, πράγμα που έπραξα, όταν με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι μας ανακάλυψε Αυτός που Συμπαθούμε Όλοι…

Όσο καλά κι αν το έκρυβα, εκείνος το ανακάλυψε. Μα πως; Πως έγινε αυτόοοοο;;;; Έλεγα εξοργισμένη στη Ρούνι-ρούνι, που πλέον μου είχε δώσει την Υπερθάνατος να τη φάω.

Ήμουν απόλυτα συγχυσμένη. Εκτεθιμμένη. Σε Δίλημμα. Όπως το δίλημμα του φυλακισμένου. Σε αυτή τη φάση, ήμουν ο φυλακισμένος που αποφασίζει να το βουλώσει, ελπίζοντας ότι κι ο συνένοχος ή οι συνένοχοι θα κάνουν το ίδιο… Και κάπως έτσι, το Pere Ubu Nights χάθηκε από το διαδίκτυο μαζί με όλες τις φωτογραφίες που με έχουν κάνει ποτέ tag…