Rioja μια Εσπανιόλα πουτάνα

Συνεχίζοντας να εμπνέομαι απο το δίλημμα του φυλακισμένου... "Το «κοινό συμφέρον» δεν είναι πάντα η επιλογή απόλυτα λογικά σκεπτόμενων ατόμων και πολλές φορές απόλυτα λογικά επιλογές μπορούν να οδηγήσουν σε ζημία για όλους τους εμπλεκόμενους". 

Μετά την ήττα μου, ο Αρχαιοκάπηλος ήταν απόλυτα δυσαρεστημένος μαζί μου. Δεχόμουν καθημερινά βλασφημίες και αποδοκιμασίες. «Πως επέτρεψες να συμβεί αυτό» και «ανέβασε ξανά το blog, έλεος!». «Ηττήθηκες…», έλεγε ο Αρχαιοκάπηλος ενώ εγώ ταπεινωμένη είχα βουτήξει όλο το κεφάλι μέσα στη Rioja. Ήταν αλήθεια. Μπορεί Αυτός που Συμπαθούμε Όλοι να είναι πραγματικά Συμπαθής από Όλους, αλλά ήταν κι έξυπνος. Ήταν και προκλητικός. Δε δίστασε να μου στείλει friend request. Έχοντας λοιπόν το δίλημμα του Φυλακισμένου, αποφασίζω να κάνω accept- πίστευα ότι είναι για το κοινό καλό. Η δεύτερη ευκαιρία, ξέρεις.

Είχα πάντοτε την τάση να Συμπαθώ τους γκόμενους της Μεταλλαγμένης. Σαν κακιά πεθερά, πίστευα πάντα ότι ο Όποιος «δεν είναι αρκετός για εκείνη». Στο τέλος, ή μάλλον…προς το τέλος, έβαζα νερό στο κρασί μου, όμως στη Rioja δε βάζουμε ποτέ νερό, είναι τουλάχιστον αμαρτία. Μίλα μου για ένα φτηνό Beaujolais Nouveau. Όχι για τη Rioja.

Η Μεταλλαγμένη δεν ήταν μαζί μας εκείνο το βράδυ. Ο Αρχαιοκάπηλος με έκανε σκουπίδι. Η Μπέμπα με κοίταζε απαξιωτικά. Ο Barney με παρακαλούσε να το ανοίξω ξανά. Παρότι ήμουν σε τόσο δύσκολη θέση, με ικανοποιούσε η σκέψη ότι έχω απέναντί μου έναν εχθρό αντάξιο των ικανοτήτων μου. Έναν, που σκέφτεται. Πολύ σημαντικό να εκτιμάς τον εχθρό. Πολύ σημαντικότερο από το να τον υποτιμάς. Κάπως έτσι, έπαψα να έχω έχθρα με τον The Dik, που αν και έξυπνος είχε περάσει όλα τα κρας τεστ και πραγματικά δεν υπήρχε πια λόγος να είμαστε σε κόντρα. Το νέο challenge ήταν o Αυτός που Συμπαθούν Όλοι.

Μάλλον, αυτό ήταν, για λίγες ημέρες μόνο. Το βράδυ της Σύσκεψης – πάντα Κυριακές, να πνίγουμε τον πόνο- βρεθήκαμε έξω. Όχι στο σπίτι. Η Ντράνα κόντεψε να φάει το τραπέζι. Η Ρούνι-ρούνι έπιανε το κεφάλι της, της φαινόταν Ασήκωτο. «Σκατά», έλεγε και ξανάλεγε. «Όχι άλλο κάρβουνοοοοοοοοοοοοοοο», ξεφώνιζε σε υψηλά ντεσιμπέλ η Ντράνα.

Κι ενώ εκείνη τη στιγμή είμαι απόλυτα εκνευρισμένη με το όλο θέμα, με το γεγονός ότι έχω έναν αντάξιό μου αντίπαλο-ίσως για πρώτη φορά έναν τόσο καλό παίχτη- ενώ η Ντράνα είναι έτοιμη να τα κάνει όλα γυαλιά/καρφιά και τα κουμπιά του πουκαμίσου μου κοντεύουν να εκτοξευθούν από την ταραχή μου, εμφανίζεται μπροστά μου ο Κακός ο Λύκος.

Οπότε Αυτός που Συμπαθούμε Όλοι μπορεί να περιμένει. Έχουμε κι άλλα θέματα να λύσουμε… Προς το παρόν, θα του πρότινα να χαλαρώσει λίγο, να αγοράσει λίγο χιούμορ από κανένα e-shop και να απολαύσει την ανάγνωση ενώ θα τον κάνω πρωταγωνιστή. Αγαπητέ, δεν ήξερες ότι θα γίνεις ο πιο λατρεμένος από τους κακούς ήρωες του παραμυθιού. Όπως άλλωστε και ο Κακός ο Λύκος…