Where have been Gen Gen

Άλλη μια σεζόν ξεκινάει με αποχαιρετισμούς. Έκανε ακόμη ζέστη, οι θερμόαιμοι Ρούληδες διοργάνωναν το αποχαιρετηστήριο του Original, αφού ο τελευταίος έφευγε το επόμενο πρωί για τη Λόνδρα. Η Ρουλίτσα ήταν για πρώτη φορά κρεμασμένη από τους ώμους του, εκδηλωτική και λίγο μελαγχολική. Ο Original την αποκαλούσε «γυναίκα του». Άχ, σχέσεις εξ αποστάσεως και μετανάστευση στα ξένα, παλιά ιστορία. Όλα κυλούσαν ομαλά, με επίγευση βότκας-κράνμπερι κι έτσι, μέχρι που έσκασε μύτη η Μικρή Μουσούδα. Όπα! Εγώ εκείνη τη στιγμή κάθομαι παραπέρα με το ζεύγος Dik.

Η Ζωζώ, με μαύρη μακριά τουαλέτα, συνοδευόταν από τον γατούλ…Duke de Dik. «Α..άλλο ένα ζευγάρι στα πρόθυρα της συγκατοίκησης», σκέφτηκα. Την προηγούμενη εβδομάδα μια άλλη φίλη μου αποκάλυψε το ρομαντικό της αρραβώνα στο νησί των αέρηδων και λίγες ημέρες αργότερα, παρέα με τη Ρούνι-ρούνι είχαμε επισκεφθεί εκείνη τη συμμαθήτρια που γέννησε. Λίγο η  περιγραφή του φυσιολογικού τοκετού, το άγριο θέαμα του μονόπετρου πάνω στο εικοσιπεντάχρονο χέρι, η σκέψη πως όταν γυρνάς από τη δουλειά σε περιμένει η σκούπα κι η κατσαρόλα αντί του καναπέ και του λαπ τοπ με φρίκαραν. Όχι, δεν ήμουν τόσο κοντά σε αυτό το όνειρο τελικά. Πέρασα μια ολόκληρη χρονιά πιστεύοντας ότι κοντοζυγώνει η ώρα να θέλω διακαώς κι εγώ να νοικοκυρευτώ – σιγά την άγρια ζωή που κάνω, αλλά ;όχι, ακόμη κι αυτή, δεν είμαι έτοιμη να την αποχωριστώ. Μάλιστα, συμπέρανα, όσο πιο «κοντά» μού συμβαίνει το «μονόπετρο-τοκετός», τόσο περισσότερο απομακρύνομαι από την ιδέα. Έτσι λοιπόν, όταν άκουσα τον Original να αποκαλεί τη Ρουλίτσα «γυναίκα του», γέλασα πικρά και πήγα στους the  Diks.

Την ίδια περίοδο η Μπέμπα περιτριγυριζόταν από διάφορους wanna be μνηστήρες, ενώ η ίδια προπονούταν σχεδόν καθημερινά στο κικ μπόξιν αδιαφορώντας για όλους αυτούς τους άμυαλους ερωτύλους. Όσο για τη Τζέν-τζέν… Μπάστα. Η Τζέν-τζέν δεν ήταν εκεί. Ούτε το προηγούμενο βράδυ κι ούτε κανένα από τα προηγούμενα βράδια. Η Τζέν-τζέν εξαφανίστηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Χάθηκε από το τηλέφωνο, εξαφάνισε τα ίχνη της από το facebook, ακολούθησε τα ίχνη του έρωτα και όλα προμήνυαν ότι θα ακολουθήσει ένα μεγάλο διάστημα πλήρης απουσίας της από τα δρώμενα. Αυτή η σχέση είχε μεταμορφώσει την κοινωνική Τζέν-τζέν σε καλόγρια, σχεδόν κυριολεκτικά. Φυσικά, για ακόμη μια φορά, για όλους τους παραπάνω λόγους κι ακόμη περισσότερους, ο γκόμενός της ήταν μισητός από όλους ανεξαιρέτως. Μα το πιο ανατρριχιαστικό από όλα, ήταν που η Τζέν-τζέν είχε κολλήσει το μικρόβιο του «το πάμε σοβαρά».

Όταν επέστρεψα στο τραπέζι των Ρούληδων, η Ρούνι-ρούνι είχε τραπεί σε φυγή, η Ντράνα επίσης, το είχε σκάσει σε ερωτικό ραντεβουδάκι και δύο τρείς άλλοι ετοιμάζονταν να φύγουν, η Ρουλίτσα είχε ξεκρεμαστεί από τους ώμους του Original κι ήταν έτοιμη να μπήξει τα νύχια της στην κοιλιά του. Η Μικρή Μουσούδα να έφταιγε; Ο Ερμής στο Λέοντα; Αποχαιρετίσαμε τον Original κάπως βιαστικά και κανείς δεν έμαθε τι έγινε μετά. Φήμες λένε ότι η «χήρα» του Original ορκίστηκε εκδίκηση για όλα τα πάνδηνα που τράβηξε τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί ως γνωστόν, όταν λείπει η γάτα, χορεύουν τα ποντίκια…

Όσο για εμένα, ήμουν σχεδόν ευτυχισμένη. Το ποσοστό ανεργίας στη χώρα είχε ανέβει κι άλλο, επομένως ήμουν πολύ τυχερή. Ήταν φθινόπωρο, που τόσο το αγαπώ. Δεν ήμουν καλόγρια κι ούτε έπρεπε να αποχαιρετήσω κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Μόνο ένα πρόβλημα υπήρχε. Μου έλειπε η Τζέν-τζέν. Η προ-μεταλλαγμένη Τζέν-τζέν…"Όταν μπαίνεις σε μια σχέση είναι λογικό να εξαφανίζεσαι!", της έλεγε o Αυτός Που Όλοι Μισούν. Αυτό είναι που δεν ήθελα να πιστέψω. Όπως με τις αρρώστιες, πιστεύεις οτι δε θα σου συμβεί ποτέ εσένα, μόνο στους άλλους...