Αυτό που λένε ότι όσο μεγαλώνεις ο χρόνος τρέχει ολοένα και πιο γρήγορα, μάλλον ισχύει τελικά. Πολλές φορές τα inside jokes σου φέρνουν στο μυαλό ένα κάτι, το οποίο δυσκολεύεσαι να τοποθετήσεις στο χρόνο. Ο Χόρχε ήταν ξανά πίσω από τη μπάρα… Πότε γνωρίσαμε τον Χόρχε; Να ήταν πέρυσι; Να ήταν πρόπερσι; Θα σε γελάσω…
Πολύ πριν από εκείνο το τράτζικ ξημέρωμα στα Εξάρχεια, ήταν Δευτέρα, ημέρα νεκρή για ένα μπαρ ακόμη και στο κέντρο της Γλυφάδας. Η Μπέμπα κι εγώ βγήκαμε για ένα ποτό, θυμάμαι ότι της πρότεινα να πάμε στο Pere Ubu… Καθίσαμε στην άκρη του μπαρ και παραγγείλαμε δύο δροσερά κοκτέιλ, ούτε θυμάμαι τώρα τι ήταν… Ο μπαρμαν μας έπιανε κουβέντα γιατί βαριόταν κι αυτός, από την άλλη είχε όρεξη για δουλειά κι έτσι δημιούργησε το προσωπικό μας κοκτέιλ. Αυτός ήταν ο Χόρχε κι ήταν η πρώτη ημέρα που τον γνωρίσαμε, αλλά είχε κάπως ξεχαστεί, μέχρι που το είπε η Μπέμπα, περίπου 3 χρόνια μετά. Ήταν εκείνη η εποχή, ενδιάμεσα στις διακοπές και το τράτζικ ξημέρωμα στα Εξάρχεια…
Το θέμα είναι ότι υπάρχει πάντα μια «πρώτη φορά». Η πρώτη φορά που πήγαμε στο P.U. ήταν στα τρίτα του γενέθλια… Μέχρι τότε αγνοούσαμε την ύπαρξή του. Τότε το κοκτέιλ ήταν frozen margarita, ο G.P.P. έκανε στριπτίζ πάνω στη μπάρα για τα γεννέθλια της ιδιοκτήτριας, υπήρχαν αμέτρητα ροζ μπαλόνια στον ουρανό του μπαρ, αλλά πέρασε αρκετός καιρός για να γίνει αυτό που είναι σήμερα…για εμάς. Η πρώτη φορά που γνώρισα τη Μπέμπα, ήταν πράγματι μια μπέμπα, περίπου 8 ή 9 χρονών, κι έτρεχε με τα κοντά στρουμπουλά παιδικά ποδαράκια της να μαζέψει τις μπάλες του τένις, όσο εγώ με τη Τζέν-τζέν και μια άλλη αντιπαθούκλω παιδική μας φίλη, κάναμε μάθημα στη Βάρκιζα… Η πρώτη φορά που κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι με τη Ρούνι-ρούνι, φάγαμε μιλ φέιγ και πηγαίναμε 1η Λυκείου… Τότε κυνηγούσαμε με τη Ρούνι-ρούνι δύο κολλητούς, που μας είχαν σκλαβώσει, ακούγαν εκείνη την περίεργη ντάπα-ντούπα μουσική, που τότε ακουγόταν σαν ηχορύπανση και όπως σωστά έλεγαν «αυτά θα ακούτε σε πέντε χρόνια»…Και να΄μαστε, πέντε χρόνια μετά, είμαι φοιτήτρια και γνωρίζω τη Ντράνα και την Κωνθεώ, πηγαίνουμε Ουάσιγκτον και Νέα Υόρκη και γινόμαστε φίλες… Λίγο μετά γίνονται όλες φίλες μεταξύ τους… Κι ας μη ξεχάσω φυσικά τη Ζωζώ, φίλη της Μπέμπας από το Λύκειο, ή μήπως το Γυμνάσιο; Δεν θυμάμαι πότε ήταν η «πρώτη φορά»…
Παράλληλα, όλα συνέβαιναν για πρώτη φορά, χρόνια τώρα… Τα πρώτα φιλιά, το πρώτο σεξ, οι πρώτες διακοπές, τα πρώτα τρακαρίσματα, τα πρώτα ξεκατινιάσματα…Και το πρώτο ομαδικό τράτζικ ξημέρωμα στα Εξάρχεια, που σηματοδοτούσε την πρώτη φορά που ένας γκόμενος με τον οποίο υπήρξα ερωτευμένη (ή έτσι νόμιζα) με άδειαζε και οι φίλες μου με μάζευαν από τα πατώματα… Η Ζωζώ τα είχε με εκείνο τον Φωτογράφο, τον οποίο θα χώριζε μια ημέρα μετά, η Μπέμπα δεν είχε φύγει ακόμη στη Λόνδρα, η Τζέν-τζέν είχε βγει από τη σχέση που είχε για να ξαναγίνει Terminator, η Ντράνα ανακάλυπτε την τερατολαγνεία της δια της εμμονής της με το Γκάου, πολύ πριν εμφανιστεί στη ζωή της ο Roux ο κοκκινοτρίχης και η Ρούνι-Ρούνι θα έμπαινε επιτέλους στο τελευταίο έτος σπουδών της στη Ρωσία…
Όσο για εκείνον, δεν τον ξαναείδαμε από τότε για καιρό… Αλλά υπήρξαν κάποιες άλλες «πρώτες φορές» που τον ξαναείδαμε. Όπως π.χ. η πρώτη φορά που τον είδαμε με την καινούργια γκόμενα…Η πρώτη φορά που τον είδαμε χωρίς τη γκόμενα… Και η πρώτη φορά που τον είδα και δεν με ενδιέφερε καθόλου αν έχει ή αν δεν έχει γκόμενα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου