Chazoxenukti Street

 Όσο φαντεζί κι αν φαίνονται αυτά τα Pere Ubu Nights, άλλες βραδιές είναι άκρως βαρετές. Αυτό που λέμε «χαζοξενύχτι». 

Στα early 20’s το χαζοξενύχτι δεν υφίσταται καν σαν έννοια. Το Ξενύχτι ήταν πάντοτε μια καλή ιδέα. Την πρώτη φορά που το άκουσα, ήταν από τον Τζέντλ-μαν, τη μία και μοναδική φορά που βγήκαμε μαζί στην Αθήνα, συγκεκριμένα μετά το τράτζικ ξημέρωμα στα Εξάρχεια, που συνέπεφταν με τα γενέθλια του Pere Ubu. «Δεν έχω όρεξη για χαζοξενύχτι», είπε κι έφυγε. Από τότε δεν ξαναγύρισε ποτέ, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, η ιστορία του «Και δεν ξαναγύρισε ποτέ» (next episode). Για να επανέλθουμε όμως, στα 25 και φεύγα, το χαζοξενύχτι δεν αντέχεται.

«Έχω τελειώσει», είπε η Τζέν-τζέν ρίχνοντας γύρω της ένα βλέμμα σχεδόν αηδίας . «Δεν αντέχω άλλο!». Η Τζέν-τζέν ήτο φρεσκοχωρισμένη για ακόμη μια φορά. «Δεν περνάω καλά! Δεν το αντέχω το χαζοξενύχτι!». Να αγιάσει το στόμα σου, σκέφτηκα, αφού εγώ έχω καταλήξει σε ετούτο το συμπέρασμα πολύ καιρό τώρα. Όχι όταν το άκουσα πρώτη φορά από τον Τζέντλ-μαν, πολύ πιο μετά.  Από την άλλη, στην ιδέα ότι η άλλοτε party animal ακούραστη Terminator Τζέν-τζέν «δεν αντέχει άλλο», με σόκαρε. Αυτό ήταν; Μέχρι εδώ; Γεράσαμε και τέλος; "Βαρέθηκα να γυρνάω δεξιά κι αριστερά! Θέλω να ηρεμήσω πια!"¨, είπε νευριασμένη. Αυτό θα σήμαινε αυτόματα και "θέλω να κάνω μια σοβαρή σχέση". Αλλά αυτό, δεν το ξέραμε ακόμη...

Στον ίδιο χρόνο που εμείς ήμεθα 24,25, 26 χρονών, κάποιοι άλλοι είναι στα early 30s. Εκεί που είμαστε ήμασταν κι εκεί που είναι θα πάμε... Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μόνο που αυτή τη στιγμή, ο  κόσμος έχει γεμίσει ένα μάτσο τριαντάρηδες με κατάθλιψη. Ο Κακός Λύκος στην αρχή της σίζον 4 είχε κλειστεί στο σπίτι του με κατεβασμένα τα ρολά – κυριολεκτικά και μεταφορικά- διότι βρισκόταν σε διαδικασία αυτο-επανα-προσδιορισμού (δεν ξαναγύρισε κι αυτός).Ύστερα γνωρίσαμε τον Dexter, φίλο του Lova Lova – πολύ ενδιαφέρων τύπος αλλά ο οποίος κάνει, λέει,  Restart στη ζωή . Ο Tony δεν είναι θλιμμένος, αλλά είναι «σκεπτικός». Για να σταματήσει το μυαλό του από τις σκέψεις, το έχει ρίξει στον ύπνο. Ύπνος φίλε μου. Ατελείωτος ύπνος. Ξαφνικά λέει "φεύγω να πάω να πάρω λίγο αέρα" και "δεν ξαναγυρίζει ποτέ΄΄. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο Lova Lova, που μια νύχτα με πανσέληνο άρχισε να αναρωτιέται για τις «επιλογές» που έχουμε ή δεν έχουμε στη ζωή. Για τις κατευθυνόμενες ή μοιραίες αποφάσεις. Είναι ή δεν είναι επιλογή ο δρόμος που έχεις πάρει;

Η μεταφορά περί «δρόμων» στις στιγμές εσωτερικής αναζήτησης ριστάρτ και αυτοεπαναπροσδιορισμού παίζει σημαντικότατο ρόλο όσον αφορά τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή σου σε κάθε φάση. Εσύ πως τον βλέπεις το δρόμο σου; Ανηφορικός; Με βάσανα πολλά και κούραση, αλλά πιστεύοντας ότι είναι ο δρόμος να καταξτήσεις την κορυφή; Κατηφορικός; Σε έχει πάρει η κάτω βόλτα; Είσαι σε μονόδρομο; Σε δρόμο χωρίς γυρισμό; Μήπως έπεσες σε αδιέξοδο; Είσαι σε σταυροδρόμι; Δηλαδή έχει έρθει η ώρα να αποφασίσεις προς τα που θα πας; Ή μήπως έχεις μπει στο αντίθετο ρεύμα, έτσι, για το σασπένς;

Οι φίλες μου μπήκαν στο αντίθετο ρεύμα. «Μα έφταιγε το GPS!”, φώναζε η Ρούνι-ρούνι. «Η Τζέν-τζέν είναι η χειρότερη συνοδηγός!», συνέχισε τις δικαιολογίες, "μα δεν έβλεπε να μου πει οτι πάω ανάποδα;;;". Είχαν μπει ανάποδα στην Εθνική Οδό. Μου ήθελαν και Κηφισιές… Αλήθεια, τι να γύρευαν στην Κηφισιά ξαφνικά; Τι δρόμο είχαν πάρει; Το ίδιο βράδυ που οι δύο τρελές φίλες μου μπήκαν ανάποδα στην εθνική αλλά βγήκαν αλώβητες, η Ντράνα τράκαρε κι είδε το Χάρο με τα μάτια της. Ευτυχώς ούτε κι εκείνη έπαθε κάτι. Την ίδια εβδομάδα, εκτός απο την Πανσέληνο όπως προείπα, είχε κι ανάδρομο Ερμή.

Εκείνο το καλοκαίρι του 2013, όλοι πήραν το δρόμο τους…Άλλοι ανηφόριζαν, άλλοι κατηφόριζαν, άλλοι έστριβαν κι άλλοι έκαναν όπισθεν - επιστροφές καταστροφές που θα έλεγε κι ο Πασχάλης Τερζής, ή για να στο κάνω πιο λιανά, ξαναζεσταμένο φαγητό. Μήπως ο δρόμος του χαζοξενυχτιού  καταλήφθηκε απο νέους early 20s και δε βρίσκαμε πια θέση να παρκάρουμε; 

Αρκετά δεν κάτσαμε εδώ όμως; Το φυσιολογικό δεν είναι να υπάρχει κινητικότητα αντί για στασιμότητα; Τα πάντα ρεί μωρή! 

Υ.Γ. Όπως πάντα έχουμε και τις γνωστές απώλειες, όπου για μερικούς απο εμάς οι δρόμοι  μας χωρίστηκαν για πάντα. Κάποιοι έφυγαν απο τα Pere Ubu Nights και δεν ξαναγύρισαν...