Όλα ξεκίνησαν ένα τράτζικ φθινοπωρινό ξημέρωμα στα Εξάρχεια… (Σεπτέμβριος,2010 - Ιανουάριος 2014)

20110614

Πες του ψέματα…


Mικρά αθώα ψεματάκια, κάνουν τον κόσμο πιο ευτυχισμένο… Γι΄αυτό κι εγώ έκανα το μεγάλο βήμα… Αποφάσισα να γνωρίσω τον μαγικό κόσμο του Pere Ubu στον πιο δύσκολο, απαιτητικό και περίεργο πελάτη. Τον  Dr. Wild, που τυχαίνει να έχω για πατέρα μου!

Ο μπαμπάκας, δεν είναι συνηθισμένος στο αλκοόλ… Λίγο κόκκινο κρασί, γλυκό κατά προτίμηση, που κάνει καλό στην καρδιά, άντε και καμιά μπυρίτσα με το Κυριακάτικο γεύμα. Για ένα φρούιτ πάντς χωρίς αλκοόλ δεν θα έλεγε όχι. Και κάπως έτσι, παρήγγειλα ένα… passion fruit martini, κοφτά και ξερά, πριν προλάβει να κάνει πολλές ερωτήσεις. «Και να είναι του Χόρχε!», επεσήμανα για σίγουρη επιτυχία.

Στην πρώτη γουλιά τα μάτια του γουρλώνουν, τα χείλη του σουφρώνουν και τα δάχτυλα σφίγγουν το ποτήρι… Ωχ αμάν! Φαρμακώθηκε! Ένιωσε τη βότκα στον ουρανίσκο και θα μου φτύσει τη γουλιά στα μούτρα… μπορεί να με χαστουκίσει κιόλας που τον παρέσυρα σε ακολασίες. «Πωπω…» αναφωνεί με το που καταπίνει… «Εκπληκτικό!». Αρχίζει να καταναλώνει ωσάν να έπινε νερό και λίγο πριν την τελευταία γουλιά, το πρόσωπό του έχει φωτιστεί με ένα ασυνήθιστο και απροκάλυπτο χαμόγελο. «Εμμμ… με ρέγουλα! Έχει λίγο αλκοόλ…», του είπα ελπίζοντας ότι δεν θα ουρλιάξει μπροστά σε όλο τον κόσμο. Αλλά τελικά, η επίδραση είχε ήδη φέρει αποτελέσματα στον άλλοτε γκρινιάρη μπαμπά μου. Γελάει πονηρά και λέει «Χα-χά! Ναι! Τώρα το κατάλαβα…». Να το τραβήξω λίγο ακόμα;

Παρεμπιπτόντως,  είχαμε μόλις δει στο σινεμά το «Hangover 2».

Αποφασίζω να κάνω ένα πείραμα… Πήγα στον Χόρχε και του ζήτησα κάτι γλυκό, κάτι με ρούμι, κάτι για τον Dr. Wild. Επιστρέφω στο τραπέζι κι ανακοινώνω με περηφάνια ότι  ο Χόρχε ετοιμάζει κάτι σπέσιαλ. «Δεν φαντάζομαι να μου ρίξετε τίποτα σαν αυτούς στο Hangover και από εκεί που δεν πίνω ποτέ, να ξυπνήσω το πρωί στη Μύκονο!», λέει γελώντας, κρύβοντας την ανησυχία του πίσω από την ανυπομονησία να γευτεί το άγνωστο.  Ο Χόρχε έφερε με τα χέρια του το σπέσιαλ κοκτέιλ αγνώστου ταυτότητας, και τώρα ο μόνος που δεν έχει γνωρίσει από το σόι μου, είναι ο παππούς μου. Γιατί όχι; Να δοκιμάσει κι ο παππούς τα καλούδια του P.U.. «Τι έχει μέσα αυτό;» ρωτάει ξαφνιασμένος ο Dr. Wild. Το λέω ειλικρινά, ούτε θυμάμαι… Κάτι για τσάι μέντας και τζίντζερ θυμάμαι να άκουσα, ήταν περίπλοκη συνταγή.

Ανεπίδεκτος μαθήσεως, θα τον αφήσω στους Αρχάριους.  Τόλμησε να παραπονεθεί ότι νιώθει περίεργα το στομάχι του. Με ενάμιση κοκτέιλ; Really??? Η μητέρα τα πήρε πιο εύκολα…  Όπως και να το δεις πάντως, έχει πλάκα να βγαίνεις με τους γονείς σου, είναι εναλλακτικό και όλοι είναι ωφελημένοι. Εκείνοι νιώθουν ξανά νέοι, εσύ δεν χρειάζεται να βγεις από το χώρο σου και επιπλέον, έχουν τη χαρά να επιβραβεύσουν τους εαυτούς τους που σου έμαθαν να τρως φρούτα και λαχανικά…  Ντομάτα (bloody Mary), αγγούρι (cucumber martini) πασιφλώρα (passion fruit martini) ανανά (capirioska anana) κ.ο.κ. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: