Call 911

H Ζωζώ ήταν στη Γλυφάδα πανικόβλητη, κι επειδή όπως φαίνεται είμαστε οι μόνες αργόσχολες της περιόδου Ιούνιος- Ιούλιος 2011, έτρεξα να τη συμμαζέψω.  «Που είσαι;;;;» ρωτούσα αγωνιωδώς, ενώ πάρκαρα έξω από το P.U. «Κάτι δέντρα βλέπω… κάτι σπίτια…» απαντούσε εντελώς lost in space.  Αφού την εντόπισα μέσω δορυφόρου, καθίσαμε για καφέ ώρες ατελείωτες, ώρες βασανιστικές, όπου παρέλασαν  παλιοί συμμαθητές, μικροί που έγιναν μεγάλοι, μεγάλοι που έγιναν χούφταλα κ.ο.κ.  Αρκετές ώρες μετά βρήκαμε καταφύγιο στη βεράντα της, με αναμμένα γύρω στα τριάντα αρωματικά κεριά, ένα μπουκάλι  παλαιωμένο μαύρο ρούμι, που φέρει τη σφραγίδα του Τζακ Σπάροου και το είχε ψαρέψει κάποτε σε μια κατάδυση η Miss Kanela. Η Ζωζώ ήταν αποφασισμένη, «Να σου πω, κάνεις ένα μαγικό; Πήγαινέ μας  στο P.U. τηλεπαθητικά…» προτείνει.

Οργανώσαμε μια τελετή άλλο πράμα.  Στολίσαμε τα κεριά σχηματίζοντας ένα τεράστιο κύκλο, καθίσαμε στο κέντρο του, ενώσαμε τα χέρια, πήραμε βαθιές ανάσες κι ύστερα βυθιστήκαμε στο σκοτεινό μυαλό μου. «Τι βλέπεις;» με ρωτάει η Ζωζώ υπνωτισμένη. «Εκεί μέσα στο P.U. βρίσκεται ο κακός ο λύκος…», της λέω και με γαργαλάει η μύτη μου, ξέρεις, σα να λέμε «θα φας ξύλο». Είχα καλοκαίρι πάλι εκείνη την ημέρα… Κάτι σαν αυτό που είχα πέρσι γύρω στα μέσα Ιουλίου, που αρχίζει να με γαργαλάει η μύτη μου ξαφνικά, ή μήπως όχι και τόσο ξαφνικά; Μήπως έχω αλλεργία σε κάτι συγκεκριμένο;  «Μωρέ δεν πάμε; Έχω κάνει κέφι τώρα… Θα έπινα και ένα περιέ στην καθισιά μου… ξεροσφύρι!» λέει η Ζωζώ μερακλωμένη. Το καλοκαίρι μέσα μου δε με άφηνε να ησυχάσω, ποιο περιέ με λες κι εσύ τώρα! (να είδες; Την είπα «με λες»… όταν αρχίζω τα θεσσαλονικιότικα και δεν έχει πανσέληνο, είναι σίγουρα «Καλοκαίρι»).

Μέχρι να το πάρουμε απόφαση πέρασε κανά μισάωρο.  Δυστυχώς δεν έχω εκπαιδευτεί επαρκώς στην τηλεμεταφορά και δεν μπορούσα να ρισκάρω. «Πάνε πιάσε τα κλλλειδιά να φύγουμε!», της λέω με τα πολλά (συνεχίζοντας με το περίφημο αξάν μου, παρότι εγώ κι η Θεσσαλλλλόνικα καμία σχέση και για του λόγου το αληθές, ούτε καν έχω πάει εκεί ποτέ).

Παραδόξως μετά τις 12 και  παρότι ήταν Δευτέρα, το P.U. είχε αρκετό κόσμο.  Βέβαια όλοι καθόντουσαν έξω, στα τραπεζάκια, γιατί εκτός ότι εγώ «έχω καλοκαίρι» τυγχάνει να είναι πράγματι καλοκαίρι. Εντοπίζω με την άκρη του ματιού μου τον Κακό Λύκο, ο οποίος σηκώνεται αρκετή ώρα μετά και με πολλές επιφυλάξεις να με χαιρετήσει. Τι εννοείς γιατί ρε φίλε; Γιατί είναι ο Κακός ο Λύκος, κα-κός, το λέει κι η λέξη από μόνη της. Τέλος πάντων, εμείς χωθήκαμε μέσα, καθίσαμε μπροστά στο Λατίνο και παραγγείλαμε. Ένα περιέ, και να είναι βαρύ, για τη Ζωζώ και μια Γκέισα Έξτρα Τζίντζερ για μένα- ένα αφροδισιακό κοκτέιλ  με ανανά, που μου πρότεινε ο Mr.BlueEyes σε μια τυχαία συνάντηση.  Η  συζήτηση  με τη Ζωζώ με είχε συνεπάρει, ώσπου ο Κακός ο Λύκος ήρθε μέσα, μαζί μας για λίγο.

Θα είχαν περάσει μόνο λίγα λεπτά (οι μαρτυρίες λένε 10) και το ποτό μου είχε εξατμιστεί.  Τότε ο Κακός ο Λύκος, κάνει νόημα στον Καβαλιέρε Βασίλιους  και έρχονται τέσσερα φρουτένια σφηνάκια. Τζιν-γκλίν και σλούρπ, (από δώ και κάτω φανταστείτε τα όλα σε πολύ αργές κινήσεις) κατεβάζουμε το σφηνάκι και ξαφνικά ο Κακός ο Λύκος εντοπίζει ένα περίεργο κοφτερό κομματάκι μέσα στο στόμα του. Η Ζωζώ σταμάτησε να αναπνέει από αγωνία, έπιασε με τα δυο της χέρια το λαιμό της και προκάλεσε στον εαυτό της ασφυξία από την ταραχή. Ο Κακός ο Λύκος σήκωσε το μυστηριώδες κοφτερό διάφανο πραματάκι προς τη λάμπα και το κοίταξε καχύποπτος κι  έκπληκτος. Εγώ έμεινα άναυδη με ανοιχτό το στόμα στην αρχή κι ύστερα γύρισα το κεφάλι μου σε σλόου μόσιον προς το μπαρ να εντοπίσω με τα μάτια το βαλιτσάκι/φαρμακείο. Ο Καβαλιέρε Βασίλους ζάρωσε το μέτωπο και τέντωσε το δάχτυλο ουρλιάζοντας «Ωχ!» και ο Λατίνος έκανε σμίκρυνση στα μάτια ανασηκώνοντας λίγο το καπέλο του για να βεβαιωθεί ότι βλέπει καλά. Ήταν η σωστή στιγμή για να πεταχτεί ο Will Smith από καμιά γωνία  και να πει «Call 911…NOW!» και να αρχίζει να τρεμοπαίζει τα χείλη του ενώ κάνει μαλάξεις στον Κακό Λύκο.  Relax… Tίποτα από αυτά δεν συνέβησαν. Ήταν ένα αθώο κομματάκι από παγάκι…

Χμ… Και νόμιζα ότι τα είχα μαζέψει όλα τα κομμάτια μου από το προηγούμενο «καλοκαίρι»…