Sahlabourda & wine

Όσο περνάει ο καιρός και συνειδητοποιώ ότι σε δυο μήνες παίρνω το δισάκι μου στον ώμο και τον Τζέρυ στην τσέπη και φεύγω, τόσο περισσότερο Pere Ubu θέλω… Τώρα καταλαβαίνω τη μελαγχολία της Μπέμπας, τότε, τον Σεπτέμβριο που ξεκινήσανε όλα.

Καταρχήν, παραλίγο να φύγω από την Ελλάδα και να μη ξέρω ποιος είναι ο Γκάλης. Αίσχος! Ευτυχώς μου άνοιξε τα μάτια αυτός ο άγιος άνθρωπος, Saint Κακός Λύκος, σε σύνδεση μέσω Καϊρου. Και προς τιμήν του είπα να το γυρίσω πάλι σε λευκό κρασί, να θυμηθώ την ένδοξη νύχτα της γνωριμίας μας (γιατί ως γνωστών, ξεμέθυστος δεν θυμάσαι τίποτα από όσα έχεις κάνει το βράδυ που έχεις πιεί… ενώ αν ξαναπιείς σου έρχονται). Είχαμε σοβαρό θέμα να συζητήσουμε με τα κορίτσια:  το που θα πάμε διακοπές. Η Ζωζώ είχε προηγουμένως σηκώσει όλα τα μαγαζιά της Γλυφάδας κι ήταν πλέον πλήρως εξοπλισμένη να φύγει για οπουδήποτε εκτός Αθηνών. Η Τζέν-τζέν ήταν αφηνιασμένη με την ατελείωτη εξεταστική της, η τελευταία μεν, αλλά της έχει βγάλει τον αδόξαστο. Και αποφασίζουμε, «ροαδτριπ» (roadtrip). «Ψηφίζω Χαλκιδική!», προτείνω. «Ααααα γιούπιγιάαααγιάααα!!!!!» λέει η Ζωζώ με το γνωστό πνιχτό γέλιο της υστερικής λαγνείας . «Όχι Βόρεια… Εγω λέω Καλαμάτα- Ελαφόνησο!», λέει η Τζέν-τζέν.  «Αααααιιιιιααααα!!!!!Τατατατα!!!!», η  Ζωζώ ενθουσιαζόταν και με τα δύο, δεν είχε πρόβλημα.  

Η Τζέν-τζέν Terminator χαρακτηρίζεται για την αστάθεια στις αποφάσεις της. Σπανίως μπορεί να πάρει μια απόφαση, αλλά αν βάλει κάτι στο μυαλό δεν της το βγάζεις με τίποτα, θα γίνει το δικό της οπωσδήποτε, ειδάλλως θα σου γκρινιάζει μέχρι τελικής πτώσεως.  «Πεζό ή Βοκσβάγκεν;», ήταν το επόμενο κρίσιμο ερώτημα. «Το πεζό!», επιμένει η Τζέν-τζέν. «Όχι! Το πασάτ!», να σκυλιάζω, αυτό δεν το διαπραγματεύομαι.  Ρωτήσαμε και τον Mexican και  την Ε. , φίλη του Προέδρου. Κέρδισα! Συμφώνησαν όλοι ότι η επιλογή του Πασάτ είναι σοφότερη. Αλλά τώρα ξέρω, πως σε όλη τη διάρκεια του «ροαδ τρίπ» θα φάω τη γρουσουζιά και τη γκρίνια της Τζέν-τζέν με το κουταλάκι, για χάρη του ξεχαρβαλιασμένου πεζό της! Τόσο πολύ λύσσαξε να πάρει το πεζό, που την επόμενη μέρα μου έστειλε με email τα δρομολόγιο των  φέρι-μπόουτ. Κι όλα αυτά, γιατί δεν κέρδισε τη μάχη «Πασάτ- Πεζό».

Ύστερα, μια άλλη συζήτηση άνοιξε κι η ομαδική υστερία ξεκίνησε. Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω, όλοι οι γνωστοί μου τώρα τελευταία μιλάνε για παιδιά. Πόσα θέλουν να κάνουν, τι θέλουν να είναι κ.ο.κ. «Ααα, ένα και τέλος!», να λέει ο Μexican, που το έχει ήδη, κι οπότε  έχει δει τη γλύκα. «Δύο! Αλλά το πρώτο αγόρι οπωσδήποτε», να λέει η Ε. του Προέδρου (Thinkerbelle)«Τρία είναι καλύτερα…», παρεμβαίνει η Ζωζώ και τότε συμπληρώνει η Tζέν-τζέν «Τρία το λιγότερο!». Ναι ρε, όχι, πέντε να κάνετε όλοι σας να δω που θα τα βάλετε! «Να τρως γλυκά για να κάνεις αγόρι», της λέω μισομεθυσμένη, έχοντας ακούσει κάποτε ένα αρχέγονο μυστικό (γιατροσόφια της κακιάς ώρας). "Tιιιι; Γλυκό;;; Χόρχε! Πιάσε ένα Sweet Heart Martini και κάντο πετιμέζι! Είναι επείγον!" παραγγέλνει η Ε. του Προέδρου. 

Ο Χόρχε ήταν στις ομορφιές του, είχε κεφάκια, μέχρι που η Τζέν-τζέν παραπονέθηκε για το χρώμα του μοκτέιλ της. «Είναι κόκκινο! Εγώ δεν ήθελα κόκκινο! Όχι κόκκινο!!! Γιατί είναι κόκκινο;», να λυσσάει κάνοντας θυμωμένους κύκλους με το καλαμάκι της. «Δεν σου αρέσει; Να σου κάνω άλλο;», της λέει μήπως και σταματήσει τη μουρμούρα άνευ λόγου και αιτίας. «Όχι, είναι πολύ ωραίο γευστικά. Είναι κόκκινο όμως!», έφαγε σκάλωμα η Τζέν-τζέν, κάτι είχε πάθει εκείνη την ημέρα. Όχι στη Χαλκιδική, όχι στο πασάτ, όχι στο κόκκινο. Τι διάολο είχε πάθει; Ο Λατίνος από την άλλη είχε ζάλη πεντοζάλη, ένα βλέμμα θλιμμένου ή κουρασμένου κουταβιού και το μόνο που του έδινε χαρά ήταν το γουρλίδικο καπελάκι του.

Για την ακρίβεια, ούτε κατάλαβα πότε φύγαμε, τόσο μεγάλη Sahlabourda έγινα πάλι. Γύρισα στο σπίτι ηττημένη, η Τζέν-τζέν με είχε ξεκάνει εντελώς με την ξαφνική έκλαμψη ισχυρογνωμοσύνης – που ξανακούστηκε!!! Θα τρελαθούμε! Ξέσπασα πάνω στην κατσαρόλα με το ρύζι- αραμπιάτα κι αποκοιμήθηκα αγκαλιά με το laptop, ακούγοντας την ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας και του Κακού Λύκου από τον Κακό Λύκο himself, σε χροιά άκρως αισθησιακή! Κι εδώ κολλάει… wipe out!