Το Αperitivo είναι ένα σουαρέ ιταλικής καταγωγής, που διοργανώνουν τα εστιατόρια παρουσιάζοντας σε ανοικτό μπουφέ τις νέες γεύσεις του μενού. Η μητέρα είναι τυχερή σε κάτι τέτοια, διότι όποτε τη βγάζω έξω, πέφτουμε πάνω σε εγκαίνια, events, parties ή επάνω σε διάφορες … διασημότητες. Μόλις είχαμε βγει από την αίθουσα σινεμά, όπου το έργο «eat, pray, love» άλλαξε ολόκληρη την κοσμοθεωρία μας και είπαμε να ξεκινήσουμε από το eat… για να αλλάξουμε κι εμείς, σαν τη Τζούλια Ρόμπερτς, τη ζωή μας. Το eat είναι πολύ πιο ασφαλές από όλα τα άλλα άλλωστε…
Τις Δευτέρες ο κόσμος δεν βγαίνει έξω. Τι Δευτέρες δεν έχει κόσμο… Αλλά όταν ο κόσμος μυρίζεται το τσάμπα, ξεχνάει τι μέρα είναι κι απλά ακολουθεί με την όσφρυση. Αλλά αν είσαι επαγγελματίας πελάτισσα, σφυρίζεις στον μέτρ και σου στήνει τραπέζι μόνο για την πάρτη σου, ακριβώς δίπλα στο μπουφέ. Με ένα λοξό βλέμμα πιάνεις στο οπτικό σου πεδίο και το Χόρχε. Η μητέρα αρχίζει να μου εξιστορεί την ιστορία της φίλης της Μπεμπέ, η οποία λέει έχει πάθει τρομερή κρίση ηλικίας και κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρήσει τα ασυντήρητα. «Μα η Μπεμπέ ήταν πάντοτε κακάσχημ»η, τη λες «Πως δε σκέφτηκε να κάνει ολική μεταμόρφωση εδώ και χρόνια;». Φαρμάκι έσταζε το στόμα μου κι απόψε. «Να σου πω, μη σε πιάσει κι εσένα τίποτα τέτοιο! Εγώ θέλω τα παιδιά μου να έχουνε γιαγιά γιαγιαδένια, όχι Φλωρινιώτη!», της είπα αυστηρά για να της κόψω την όρεξη, σε περίπτωση που δεν χόρταινε ούτε με τη ρεβιθοσαλάτα του aperitivo.
Μα τι είχε κάνει επιτέλους αυτή η γεροΜπεμπέκα; Τα μάτια τα είχε κάνει πέρσι, το μπότοξ το ανανεώνει συχνά πυκνά… « Έκανε λίφτινγκ στο κάτω πρόσωπο…», μου είπε η μητέρα σχεδόν ψιθυριστά. Στο κάτω πρόσωπο; Στον κώλο δηλαδή; Γιατί; Ποιος θα τον δει; Αναρωτήθηκα φωναχτά κι έπιασα τρομαγμένη τα οπίσθιά μου. Λίφτινγκ στα οπίσθια… Τι πρωτοπορία! «Όχι βρε χαζή! Το κάτω πρόσωπο είναι εδώ, να, έτσι…» μου είπε κι άρχισε να τραβάει τα μάγουλά της. Τώρα το στόμα της ξεχείλωνε κι έμοιαζε με της Τζούλια Ρόμπερτς κι εγώ πέρασα αμέσως στο στάδιο pray. Pray φίλοι μου… Δεν έχει σημασία σε τι ή σε ποιον, ο καθένας άλλωστε πιστεύει σε ό,τι κι όποιον θέλει. Άλλοι ανάβουν κερί, άλλοι κάνουν διαλογισμό, άλλοι κάνουν προσευχή στο μαξιλάρι τους, άλλοι κάνουνε βουντού…
Εγώ είμαι στη φάση που μαθαίνω πως θα κάνω βουντού στο αυτοκίνητο της γειτόνισσας. Που πιάνει δυο θέσεις επίτηδες, επειδή είναι κομπλεξική, αγενής και βλαχάρα. Και νεόπλουτη- αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Σε λίγο, από το νεοπλουτισμό της θα αγοράσει λίμο, μόνο και μόνο για να πιάνει πέντε θέσεις αντί για δυο. Νομίζω δεν θα φτάσω ποτέ στο σημείο να Love τον συνάνθρωπό μου, να αγαπώ όλο τον κόσμο επειδή μέσα ζει κι αυτός… Αυτός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου