Ο Βρά-Κί, άρχισε να αφηγείται ιστορίες από τα παλιά, to know us better. «Αυτός είναι gay, κι αυτός είναι πρώην του gay και… στο Γκάζι… και…» κι όποτε αναφερόταν σε gay, έκανε έναν περίεργο ήχο, έναν ήχο που έμοιαζε με την πολεμική ιαχή της Ζήνα, ένα περίεργο remix «ιλρ-ιλρ-ιλρ-ιλρ-ιλρ!» και «ούα-ούα-ούα». Παράλληλα, σήκωνε το χέρι του με κατεύθυνση προς το βορά καιτο κουνούσε σα να λέμε «δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει». Είναι μπερδεμένο το ξέρω, θα ήταν πολύ πιο απλό να πει τη λέξη «gay». «Κι εσύ, που τα ξέρεις όλα αυτά;», τον ρώτησε η Τζέν-τζέν, η οποία είχε ακούσει το όνομά της από τα χείλη του Λατίνου, ίσα με πέντε φορές παραλλαγμένο. «Το καταλαβαίνω… Κι εγώ, γεννήθηκα Ελένη!», είπε ο Βρά-Κί. Για ομοφοβικός, έχει χιούμορ.
«Ένα rose martini», παραγγέλνω ύστερα από πολύωρη σκέψη. Πάλι δεν είχα όρεξη για τίποτα συγκεκριμένο. Δεν ξέρω πως αισθάνομαι αυτό τον καιρό, ίσως αυτό να μου φταίει τελικά. Πως μου ήρθε το τριαντάφυλλο; Μάλλον εμπνεύστηκα από το λουλουδένιο ξώπλατο φόρεμα της Τζέν-τζέν. Ύστερα, ήρθε κι εξάδελφος του Βρά-Κί, και γίναμε μια όμορφη ατμόσφαιρα. Όλοι μαζί μιλούσαμε, όλοι μαζί γελούσαμε… Για άλλο λόγο ο καθένας. Κάποια στιγμή, μια από τις τσαπερδόνες περνάει από πίσω μας. Η Τζέν- τζέν, που έχει μάτια και στην πλάτη, γύρισε να κοιτάξει, την ήξερε! Και μάτσα- μούτς και μπλά-μπλά… «Ποια είναι αυτή η τσαπερδόνα;» τη ρωτάμε. «Ο Διευθυντής της μαμάς μου…» απαντάει . A-HA! Τι νόμιζες; Δεν θα απαντήσω; Έτοιμη την είχα την απάντηση… «Ιλρ-ιλρ-ιλρ-ιλρ-ιλρ!»- «ούα-ούα-ούα».
«Αχ! Αυτό το τραγούδι μου θυμίζει τη Μανωλίτσα…» λέει η miss Κανέλα. Άρχισε να φουντώνει, να φουντώνει, να φουντώνει… Στο τέλος έπιασε ένα κότσο αλά Βαλμπόνα (ο κότσος της καθαρίστριας) γιατί τα αφτιά της είχαν πάρει φωτιά από τη μουσική. Άφησε ανεξίτηλα σημάδια αυτή η Μανωλίτσα… (που δεν είναι ίλρ-ίλρ-ούα-ούα παρότι τον λένε Μανωλίτσα). Από την άλλη, τρείς κατά πάσα πιθανότητα «ίλρ-ίλρ-ούα-ούα», έχουν βαλθεί να γίνουν άντρες με τη Τζέν-τζέν. «Μοιάζω με αγοράκι; Ε; Ε; Όχι πες μου!» εξιστορούσε ταραγμένη και κατέβαζε τεράστιες γουλιές cuba libre. Καταραμένη cuba libre. Τι μου θυμίζεις… Κι εκεί που προσπαθούσα να καταλάβω πως μια κοπέλα, ένα κοριτσάκι σαν τη Τζέν-τζέν Terminator προκαλεί τα ανδρικά ένστικτα της gay κοινότητας, ξεφωνίζω ένα «θέλω ένα φιλάκι…».Μα τι έκφυλες πλέον!
Όχι βρέ, δεν ήθελα φιλάκι από τη Τζέν-τζέν… Τα συγκεκριμένα φιλάκια που μου ήρθαν στο μυαλό, είχαν ιδιαίτερη γεύση… γεύση από cuba libre. Είναι να μη μου κολλήσει το μυαλό… Αλλά επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο, απλά έκλεψα λίγο από το ποτό της. Κατά διαβολική σύμπτωση, το καλαμάκι κόλλησε στα χείλη μου και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Η Τζέν-τζέν τρόμαξε, νόμιζε ότι θα με ρουφήξει ολόκληρη το καλαμάκι. Το άρπαξε με τα δυο της χέρια, κρατούσε αντίσταση με το πόδι πάνω στο σκαμπό, έβαλε κι ένα φελό στα δόντια της για να μη τραυματιστεί από το σφύξιμο καιαιαιαι… τραβάει δυνατά το καλαμάκι! Οι αγκώνες της πετάχτηκαν αστραπιαία πάνω στο τζιν τόνικ του Βρά-κί , το οποίο κατά την πτώση του ποτίζει κινητά, τσαντάκια, τσιγάρα και το σύμπαν ολόκληρο.
Αφού μαζέψαμε τα αμάζευτα ο Βρά-Κί παρήγγειλε άλλο τζιν τόνικ, κοιτάζω το κινητό, σα να είχα ακούσει προ δεκαλέπτου ένα μήνυμα. «ΘΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΙΣΠΑΝΙΑ-ΙΜΠΙΖΑ-ΜΑΡΟΚΟ» και ανάμεσα στις γραμμές «ΕΣΕΝΑ ΣΕ ΑΦΗΝΩ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΧΕΣΤΗΚΑ». Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι;;;;; Πετάγομαι στο ταβάνι, αφηνιάζω, αφρίζω, βγάζω καπνούς από τα αφτιά και σπίθες από τα μάτια και με κίνηση κουμ-φού εκτοξεύω το δεύτερο Τζιν-Τόνικ στα ρούχα ολονών… Ακολούθησε τρεχαλητό μέχρι το Σούνιο κι ακόμα να ξελυσσάξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου