Και η ανεργία συνεχίζεται. Γι’ αυτό μπορώ να βγαίνω οποιαδήποτε άλλη ημέρα εκτός από το Σάββατο. Ωστόσο, όσο κι αν θέλω να το αποφύγω, η Ντράνα και η Τζέντζέν με δελεάζουν , «άντε, ελάτε από εδώ». Αφού έχω πιεί τη μαργαρίτα μου κι έχω φάει για δυο βδομάδες – τούρλα η κοιλιά, βαριά τα πόδια…- καταφθάνω με το αμόρε στο γνωστό μέρος για ένα drink, που θα έλεγε και ο Μαρκήσιος ντε Μπακού.
Πίσω μας ακριβώς βρίσκεται μια διασημότητα, που ακούει στο όνομα «SHAVASH CAFÉ» , μια κατά τ’ άλλα αδιάφορη φάτσα που δεν θα πρόσεχα αν δεν έκρουε τον κώδωνα η Ντράνα (ηχητικό εφέ «Μπαμπιλόνιααα») . Δεξιόθεν, μια κιουρία σαρανταπέντε plus, με πλατίνα εξτένσιον, γούνινο γιλέκο, δωδεκάποντο μποτάκι τύπου «ο παπουτσωμένος γάτος». Μπροστά από τον παπουτσωμένο γάτο, ένα ζευγάρι, πενηταπεντάρης πορνόγερος με τριαντάρα στριπτιζέζ, η οποία κουνιέται και λυγιέται, το μπλουζάκι φτάνει μέχρι τον ομφαλό, η μέση είναι έξω, ο τζόβενος την καραχουφτώνει και στο αποκορύφωμα χώνει τη χερούκλα του μέσα στο παντελόνι, μπροστά στα μάτια μας.
Από διακριτικότητα και κυρίως από αηδία, γυρίζω το κεφάλι από την άλλη, όπου τώρα βλέπω ένα 10άρι= Φοβερός γκόμενος, ψηλός, γεροδεμένος όσο χρειάζεται, αξύριστος προς τριχωτός, μύτη εντελώς σεξουαλική, βλέμμα διαπεραστικό, πλάτη ίσια σαν κρεμάστρα, οπίσθια με ρυθμό. Προτρέπω τη Τζέντζέν να επιτεθεί στο ελάφι όταν επιτέλους εντοπίζω το στοιχείο Χ. Το στοιχείο που μπορεί να διαλύσει στα μάτια μου την προγενέστερη τέλεια αντρική φιγούρα. «Στοοοοοπ! Ξεχειλωμένο ντεκολτέ με αποτριχωμένο στήθος!». Την ίδια στιγμή η Ντράνα έχει αφηνιάσει ξανά με τη Ποντικίνα κι αφηγείται στο αμόρε μια σουρεάλ πιθανότητα σεναρίου, που θέλει τη Ποντικίνα να τυλίγει στα δίχτυα της τον αφανή Γκαούτσαλο. «Το μουσουδόστομα! Η πατσαβούρα! Η αμόρφωτη!» συμπληρώνει, και κοπανάει το καλαμάκι στα θροίσματα πάγου που έχουν ξεμείνει στα χέρια της αφότου καταβρόχθισε το φρουιτ πάντς της.
Το αμόρε με κάνει δυο σβούρες κι αρχίζει ένα χορό που θυμίζει τη Ζωζώ στα μεγαλεία της στην Πάρο- σε πιο γρήγορο τέμπο όμως. Ύστερα εξαφανίζεται για να μιλήσει στο κινητό και λίγοπριν αφηνιάσω, έρχεται και ανακοινώνει «Έφθασε ο Γαμπρός από την Κρήτη!». Κοιτάζει με νόημα τη Ντράνα. Η Ντράνα κοιτάζει παγωμένη το κινητό. Το κινητό κοιτάζει απειλητικά εμένα, εγώ λοξοκοιτάζω τη Τζέντζέν που γελάει πονηρά και τα μάτια της σφυρίζουν με κόκκινα μπιρμπιλωτά γράμματα «ΚΡΗΤΗ! ΚΡΗΤΗ!ΚΡΗΤΗ!ΚΡΗΤΗ!». Πάνω από τα κεφάλια μας εμφανίζεται ένα συννεφάκι, πάνω στο συννεφάκι είναι ο φίλος μου ο Φίλ ντυμένος διαβολάκι και επαναλαμβάνει, «Κρήτη, άλλος λαός, άλλος πολιτισμός, μακριάααα!». Δίπλα του κάθεται ο Λιόλιος, ντυμένος αγγελάκι και τραγουδάει «Κρήτη λεβεντογένα». (Δείτε σε επόμενο επεισόδιο (δεν έχει καθοριστεί ακόμα το πότε) «Η Ντράνα γεύεται τα καλούδια της Κρήτης»).
Η Τζέντζέν και ο GPP (Ο Μπαρμανάκος της) ζουν την απόλυτη παρωδία του φλερτ, το οποίο κρατά καλά ακόμα το νηπιακό του επίπεδο. Ο Λατίνος πρέπει να έχει κοντύνει κι άλλο, διότι ίσα που ξεχώριζα το κεφάλι του πίσω από τη μπάρα. Ο Χόρχε έχει εξαφανιστεί, πάει το Space, πάει και το Zombie. Βαριέμαι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου