Βραβεύω την Μαργαρίτα του Χαβιέ ως την καλύτερη που έχω δοκιμάσει ποτέ.
Η Ζωζώ ήτο φουντωμένη εκείνη την κρύα νύχτα… Το τσουχτερό κρύο ανατρίχιαζε απ’ άκρη σ’άκρη το κορμί της, ένα χάδι στα μαλλιά, ένα κρύο φιλί στο λαιμό, ένα τυχαίο άγγιγμα στη μέση, ήταν ικανά να την κάνουν να αλληθωρίσει. Αλλά όσο κι αν ζούμαρε, δεν υπήρχε υποψήφιο θύμα εύκαιρο. Το μαγαζί ήταν γεμάτο ζευγάρια, τύπου α’ (ερωτευμένα) τύπου β’ (γεροντοέρωτας) και τύπου γ΄ (γάμα, το λέει και μόνο του). Έπινε το Μαρτίνι σκέτο της και αναστέναζε με μιζεροπικραμενίαση (τη γνωστή μιζεροπικραμενίαση του καλοκαιριού).
Η Τζέντζέν, που κατά περιόδους μεταμορφώνεται σε Τζέντζέν-terminator, είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον της διπλανής παρέας. Και χαχα, και χουχου και κάποια στιγμή, έρχεται το κρίσιμο ερώτημα. «Πόσο χρονών είσαι;», αφού πρώτα άκουσαν «σχολείο» αντί για «σχολή». Η Τζέντζέν, συγκέντρωσε τις δυνάμεις της και απάντησε. «Τι;;;; Είσαι πάνω από 18;» είπε ο 30 plus έκπληκτος και φρέναρε αγκαλιά με το καμάκι του. Ανησυχώ, τώρα τελευταία οι περισσότεροι λιγούρηδες την ίδια εντύπωση μου δίνουν. Θέλουν ανήλικες, μη χειρότερα… Όπως θα έλεγε και η Μπέμπα, «ξεφτυλισμένεεεεεε!».
Εγώ, προσπαθούσα να περάσω καλά, παρά τις χιλιάδες βασανιστικές σκέψεις που κατέκλυζαν το μυαλό μου. Καταρχήν, δεν πάω καθόλου καλά.. … … … (Είναι πολύ προσωπικό, άλλη φορά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου