Πως καταλαβαίνεις ότι στην Ελλάδα είναι καλοκαίρι; Από τις φωτιές στα δάση. Και πως καταλαβαίνεις ότι έρχεται χειμώνας; Πλημμυρίζουν οι δρόμοι!
Εδώ και δυο μέρες βρέχει ασταμάτητα. Οι άνθρωποι κλείστηκαν στα σπίτια τους, γιατί οι καιρικές συνθήκες θεωρούνται ακραίες… Με δυο σταγόνες νερό. Τι να πουν και σε άλλες χώρες που τα καρεκλοπόδαρα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Καλά, δε το συζητώ τι γίνεται όταν πέφτει χιόνι… Μέχρι και το αεροδρόμιο κλείνει. Μα τι πειράζει να μην έχει ήλιο; Άσε που κι οι λίγοι που βγαίνουνε έξω, με αυτοκίνητα, πάνε σα κότες. Ακόμα και με ψιχάλα, φρένο στην ευθεία, το τιμόνι αγκαλιά, τα μάτια δεκατέσσερα και κούτσα-κούτσα. Όλοι τους! Όχι ρε παιδιά, δεν είναι τόσο επικίνδυνη η βροχή, μη φοβάστε, δεν θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας! Όλα είναι θέμα διάθεσης… (που έλεγε και ο ψυχάκιας πρώην της Ζωζώς, που τώρα για να μας πείσει πόσο γαμάτα περνάει, μετά το χωρισμό τους εννοώ «τώρα», ποστάρει σεξι φωτογραφίες με μια αλλήθωρη, που πάει να του γλείψει το αφτί και στοχεύει το ρουθούνι. Και μετά κάνει tag και τη Ζωζώ , που δεν υπάρχει καν στη φωτογραφία, για να σιγουρευτεί ότι θα το δούμε…). Όρεξη να έχεις…
Εγώ δεν έχω καμία όρεξη. Ωστόσο βγαίνω όσο περισσότερο μπορώ. Αναγνωρίζω το καλό που μου κάνει η βρόχα, σωματικά και ψυχολογικά. Κι όταν λέω βγαίνω, εννοώ βγαίνω στην ταράτσα μου και με βαθιά πίστη, κάνω το χορό της βροχής, ελπίζοντας να μη σταματήσει ποτέ η κακοκαιρία. Η βροχή ξεπλένει τις αμαρτίες μας. Όσο περισσότερο βρέχει, τόσο μακρύτερα μας διώχνει απο το καλοκαίρι που πέρασε , άρα αυξάνονται οι πιθανότητες να συνέλθουμε επιταχύνοντας τις διαδικασίες επούλωσης πληγών. Όσο περισσότερο νερό πέφτει, τόσο μεγαλύτερο το όφελος. Πλένει τα σπίτια, πλένει το αυτοκίνητο, πλένει τα πεζοδρόμια και τους δρόμους, πλένει κατά πάσα πιθανότητα το μαλλί της Ζαμπέτας (όσοι δε γνωρίζεται προσπεράστε το, είναι μεγάλη ιστορία). Και μια που την ανέφερα, τους χαιρετισμούς μου στην Ομογένεια της Καρολίνας των Η.Π.Α. . Εκεί κάνει/έκανε καριέρα η Ζαμπετίτα μας, φίλες και φίλοι. Αυτή η Αμερική, όλους τους «καλύτερους» μαζεύει ρε γαμώτο! Γι’ αυτό στην Ελλαδάρα μείναμε εμείς κι εμείς.
Δοκίμασα και ψημένη ρακή επιτέλους – ενδείκνυται σε περιόδους μαύρης κατάθλιψης και καταποντισμού (ηχητικό εφφέ « Κεραυνός πάνω από το κάστρο του Dracula») με εξέχουσα παρέα, την Υψηλότητα της Verdana, βασίλισσα της Νύχτας και της Ευβοίας (το «Ευβοίας» δεν έχει διασταυρωθεί ακόμα) και την Psychobabble Sam, που γκρινιάζει ότι η ζωή της έχει περιοριστεί σε δυο δρόμους πάνω και κάτω από το σπίτι της. Τι να πούμε κι εμείς, που η ζωή μας έχει περιοριστεί σε δυο δωμάτια. Σαλόνι και κρεβατοκάμαρα.
Και τώρα που είπα κρεβατοκάμαρα… Άτομο που σχετίζεται με την κρεβατοκάμαρα, αλλά δεν είχε ποτέ καμία σχέση με τη δική μου κρεβατοκάμαρα, ούτε εγώ με τη δική του, έπαψε να μου μιλάει. Γιατί αστέρι μου; Γιατί καλέ μου; Από αλλού το περιμέναμε, από αλλού μας ήρθε πάλι. Βρέξεεεεεεε, βρέξεεεεεεε!
Α! Ξέχασα να σας πω...πήγα στα Εξάρχεια πάλι!
Α! Ξέχασα να σας πω...πήγα στα Εξάρχεια πάλι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου