Στην άλλη μεριά έχουμε τον Ιησού Χριστό (GPP), τον απόγονο του Καντάφι, που όμως έχει βαθιές ρίζες από το Αζερμπαιτζάν (Άρη) και έναν ινδιάνο που ντύθηκε Τζίζους Κράιστ (Λατίνος). Στο εξωτερικό μπαρ δίνει μάχη με τα καλαμάκια και τον τριμμένο πάγο ο Παπαράπ (Χόρχε). Α! Και μη ξεχάσω, μαζί μας είναι ακόμη δυο άκυροι, των οποίων τα ονόματα δεν συγκράτησα – με το μπαρδόν- και ούτε θυμάμαι τι είχαν ντυθεί και πως τους λένε, αλλά ούτως ή άλλως δεν παίζουν κανένα ρόλο στην ιστορία, φανταστείτε τους ως αδιάφορους κομπάρσους.
Ο Think Green Κλόουν(Μexican) του έδωσε και κατάλαβε, τα αποκριάτικα άλλωστε χορεύονται πολύ πιο εύκολα ακόμη κι από παγοκολώνες σαν εμένα. Η ώρα κυλούσε ομαλά και κανείς μας δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι είχαμε γίνει τύφλα. Όλοι νομίζανε ότι ο διπλανός τους είναι μια χαρά. Μέχρι που η Ζωζώ άρχισε να φωνάζει κάτι περίεργα, εγώ είχα μείνει κόκαλο μέσα σε ένα αυτοκίνητο κ.ο.κ. Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Ο λιγότερο μεθυσμένος ξεμεθάει καταναγκαστικά, προκειμένου να σωθεί η υπόληψη του περισσότερο μεθυσμένου (στην προκειμένη περίπτωση είναι η Ζωζώ η ηρωίδα μας). «Και να πείτε του……. Ότι είναι μεγάλος….» να ουρλιάζει στον πορτιέρη. Εκείνος, παγωμένος (από το κρύο κι από το σκηνικό) να κουνάει το κεφάλι –έτοιμο να ξεβιδωθεί ήτανε- και να λέει «Ναι, ναι θα του το πω…». Οκ, ελπίζουμε όλοι ότι δεν του το είπε.
Ήτανε μπόμπα το ποτό; Όχι, δε νομίζω… Μάλλον οι πολλές σαπουνόφουσκες που προσγειωνόντουσαν μέσα στα κοκτέιλς προκάλεσαν τις παρενέργειες. Εντωμεταξύ, όσο και να κρατιόμουν, να μη φανεί ότι την έχω ακούσει, όλο και κάτι κουλό πέταγα, που έκαναν τους… ακροατές μου να μένουν κάγκελο. «ΠΟΙΟΝ;;;;» με ρωτάει η Κωνβονταφόν και σηκώνει τα μαλλιά της στον αέρα. Το μοναδικό ζευγάρι της παρέας δεν ήπιε στάλα αλκοόλ. Εμ δεν ξέρατε, δεν ρωτάγατε; Πως θα αντέχατε τόσες πληροφορίες ξεροσφύρι;
Στη συνέχεια, αποφασίσαμε να φύγουμε άρων-άρων. Η παρωδία μας ακολούθησε και στο αυτοκίνητο, όπου η Ζωζώ είχε πάρει φόρα και δεν ήξερε τι έλεγε. Τζούλια Αλεξανδράτου, και Πόπη Μαλιωτάκη είχαν κατσικωθεί μέσα της σαν δαίμονες, δεν εξηγείται διαφορετικά…
Τα κούλουμα μας βρήκαν την μια πάνω στην άλλη, στον καναπέ της Τζέν-τζέν, με ελληνικό καφέ, κοτόπουλα και σπανακόπιτα (τι να σώσει κανείς μετά από τέτοιο πιώμα;). «Κι είχες σταθεί στην πόρτα με αυτή την πόζα…» να θυμίζει η Τζέν-τζέν στη Ζωζώ, που από τη ντροπή της είχε κρυφτεί κάτω από το τραπέζι…
Τα λέω λίγο βιαστικά, γιατί τα καλύτερα γινήκανε το επόμενο βράδυ… Στο Pere Ubu πάλι… το οποίο μαγαζί ήταν κλειστό λόγω Καθαράς Δευτέρας… Αλλά εμείς, το ανοίξαμε με το ζόρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου