H Τζέν-τζέν είχε αργήσει… Όση ώρα περίμενα, δεν ξέρω πως μου ήρθε, ντυμένη και στολισμένη αποφασίζω να κάνω φασίνα στο μπάνιο. Πιάνω τη χλωρίνη κι αρχίζω να τρίβω με μανία… Λίγο μετά χτυπάει το κουδούνι, δεν είναι του χαρακτήρα μου να στήνω, κατεβαίνω δύο δύο τα σκαλιά και βουτάω στη θέση του συνοδηγού. «Μυρίζει χλωρίνη…» λέει η Τζέν- τζέν και παρατάσσει τη μουσούδα της για να μυρίσει καλύτερα… Της εξηγώ… Τι να κάνω; Εργαζόμενη πια (εεε, αυτό δεν σας το είπα! Επιτέλους σταμάτησα να συστήνομαι ως άνεργη!!!) ο χρόνος που απομένει για τις δουλειές του σπιτιού είναι περιορισμένος. Έχω κι ένα παιδί να φροντίσω… (το Τζερουλίνι εννοώ).
Και οι δυο μπαρμανάκοι ήταν εκεί. Ο Χόρχε, όπως πάντα, πλησιάζει να χαιρετήσει με χειροφίλημα. Η Τζέν- τζέν απλώνει αισθησιακά το χέρι, ο Χόρχε το τυλίγει στα χέρια του και με ευλάβεια σκύβει και το φιλάει. Ύστερα πλησιάζει εμένα… Αρπάζει το χέρι μου, το τυλίγει στα δικά του και λίγο πριν πλησιάσει τα ρουθούνια του, δίνω μια και το μαζεύω πίσω. Νομίζω από την ταραχή το έβαλα στην τσάντα μου μέσα… Η Τζέν-τζέν έμεινε στήλη άλατος. Τι στο καλό, σου λέει; Το τράβηξα τόσο απότομα, που παραλίγο να τον χαστουκίσω. «Βρωμάει χλωρίνη!» της εξηγώ πνιγμένη στα γέλια… Αλλά τι πειράζει, ο προσωπικός μου μπαρμανάκος έχει δει και χειρότερα από εμάς όλα αυτά τα χρόνια. Έχει δει μπισκοτάκια και αντιβιώσεις να πετάγονται από την τσάντα της Ντράνα και να παρελαύνουν πάνω στη μπάρα. Έχει δει τη Ψυχολόγα να χορεύει σα να μην υπάρχει αύριο, ή την Ντράνα να μασουλάει τον δυόσμο «γαρνιτούρα» ξεδιάντροπα και τον Barney να πέφτει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από λαθρομετανάστη κ.ο.κ.
Λίγο μετά έρχεται η δεύτερη κατραπακιά. Ο προσωπικός μπαρμανάκος της Τζέντζέν, γνωστός και ως GPP, την καλεί με νόημα στο πίσω μέρος του μπαρ. Αργούν πολύ… Πάνω στην ώρα έχει καταφθάσει η Ζωζώ, έτοιμη να ερωτευτεί όποιον βρει μπροστά της… «Μα τι κάνουν τόση ώρα;» ρωτάει η Ζωζώ, που ήταν τόσο αφηρημένη, ώστε να μην παρατηρήσει τη μυρωδιά της χλωρίνης. Που κατάντησα… να βρωμάω σαν τη σταχτομπούτα. Τέλος πάντων, to the point… Η Τζέντζέν επιστρέφει με κατεβασμένα τα αφτιά. «Τι έγινε;» ρωτάει ενθουσιασμένη η Ζωζώ, που όπως είπα, βλέπει έρωτες παντού.
«Χιλόπιτα», λέει η Τζέν-τζέν αδιάφορα. «Νομίζει ότι θέλω να τον παντρευτώ!», εξηγεί λίγο μετά (αφού το σκέφτηκε καλύτερα) αγανακτισμένη. «Έλεος! Σε αυτή την εποχή ούτε να παίξουμε δεν μπορούμε, αμέσως να μας παρεξηγήσουνε!», ξεφουρνίζει η Ζωζώ (κάτι έχει μείνει μέσα της από τον παλιό καλό εαυτό της…).
Τι να πεις… Και πίστευα ότι οι μπαρμανάκοι είναι πιο ευέλικτοι σε αυτά τα θέματα. Ότι δεν τα παίρνουν όλα τόσο σοβαρά! Δηλαδή, αν δεν είναι ούτε αυτοί «εύκολος στόχος» τότε τι έχει απομείνει;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου