Μια μέρα πριν φύγω για το νησί μου, Τρίτη ήταν θυμάμαι, βρεθήκαμε κατά τις 9 στο Pere Ubu. Φορούσα ότι είχε ξεμείνει έξω από τη βαλίτσα, δηλαδή σχεδόν τίποτα (με την καλή έννοια). Η μπάρα ήταν άδεια ακόμα, έτσι είχαμε την ευκαιρία να απλωθούμε από τη μεριά του Mexican, χωρίς να στριμωχτούμε. Βέβαια, εκείνη την ημέρα κάποιος άλλος ήταν dj, αλλά ποιος; Δεν τον έχω ξαναδεί… Ήταν ψηλός, γεροδεμένος κι επιτρέψτε μου να σχολιάσω, μπρατσαράς.
Anyway, η Ντράνα είχε ξεκινήσει ήδη από το Σάββατο να μου υπενθυμίζει με τσιριχτή φωνή «Bikini» και αποφάσισα να ξεκινήσω δίαιτα, με ένα απλό, ταπεινό λευκό κρασί. Πριν προλάβω να πιώ το μισό, είχαν καταφθάσει το Ζαμπονάκι, η Σουηδέζα και ο Σφίχτερ, φίλοι της Ζωζώς. Το Ζαμπονάκι γλυκοκοιτούσε τη Τζέν-τζέν. Κάθε τρείς και λίγο έσκυβε κάτι να της πει (δε λέω, ψηλό παιδί), της πείραζε τα μαλλιά και γενικότερα, δεν ήξερε από πού να την πιάσει, ενόσο εκείνη κουνούσε αδιάφορα τους ώμους της στον ρυθμό του μπίτ. Ήθελα να κάνω μια καλή πράξη, άλλωστε, ποτέ δεν ξέρεις… «Σινεμά και παγωτό», του ψυθιρίζω. Δεν κατάλαβε. «Σινεμά και παγωτό, ραντεβού! Ααααα! Και μπισκότα!» συμπληρώνω μήπως και πάρει μπρος. Το Ζαμπονάκι όμως δεν έλεγε να ξεθαρέψει.
Ο Σφίχτερ βρισκόταν σε υπερένταση. Δεν προλάβαινε να μπανίσει τις κοπέλες γύρω του, έλεγες ότι θα εκραγεί ο εγκέφαλός του αν δει ακόμη ένα θαρραλέο ντεκολτέ.
Η Μπέμπα ήταν κάπου εκεί τριγύρω, έριχνε λοξές ματιές, σα να μας φωτογραφίζει. Εκείνη τη στιγμή, στρίβω το κεφάλι προς την είσοδο και βλέπω έναν ξανθό. Με το μπαρδόν κι όλας, γιατί δεν ξέρω τι χρώμα μαλλί έχεις, αλλά εμένα ανέκαθεν μου άρεσαν οι μελαχρινοί (εξαιρείται ο Χόρχε). Αυτός ο ξανθός κοιτούσε μάλλον τυχαία στην αρχή, επίμονα στη συνέχεια κι είχε το κατιτίς του, μοιάζει και πολύ με έναν ηθοποιό, ίσως γι’ αυτό να ξεχώρισα το ξανθό κεφάλι του μέσα στο πλήθος. Μπα, η ιδέα μου θα είναι… Με το που τελειώνω το κρασί μου, έρχεται ένα δεύτερο, κερασμένο από τον ξανθό στο βάθος… Θα ήταν αγένεια να μην τον τσουγγρίσω. Πιάνουμε την κουβέντα, η συζήτηση αποκτά ενδιαφέρον, είναι τόσο ευγενικός που δεν φοβάσαι να γελάσεις λίγο παραπάνω. Και ξαφνικά, κάνει την ερώτηση κόλαφο. «Πότε έχεις γεννέθλια;», ρωτάει. «Πριν λίγες μέρες!» του απαντάω. «Αααα, Κριός!!! Εγώ είμαι Ταύρος!». Ναι,ναι…
Μέχρι να γυρίσω στην παρέα μου, έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ο Σφίχτερ έχει στριμώξει τη Σουηδέζα ( «χούφτωστη, χούφτωστη!») η Ζωζώ έχει εξαγριωθεί με κάτι που δεν γνωρίζω, η Μπέμπα κατεβάζει μονοκοπανιά το ποτό και θαρρείς πως βιάζεται να φύγει κι η Τζέντζέν αδιαφορεί στις τσαχπινιές του Ζαμπονακίου, γιατί παρακολουθεί τι γίνεται μέσα στο μπαρ, όσο ο GPP της στέλνει φιλάκια και της κάνει ματάκια. «Τώρα τώρα τώρα, όλα όλα όλα» της λέει. «Τι;», αποκρίνεται κι εκείνη έκπληκτη.
Σε λίγο ο GPP έχει βγει έξω από το μπαρ, την έχει πιάσει από το χέρι και την τρέχει κάτω στις σκάλες. Ανοίγει μια πόρτα και βρίσκονται στην κουζίνα. Δυο μαύροι, αγκαλιά με κατσαρόλες είναι κάπου εκεί στο βάθος και μιλάνε στη γλώσσα τους (???). «Αυτή, είναι η κουζίνα!» της λέει υπερήφανος κι ετοιμάζεται να ξαναφύγει τρέχοντας για να αποτελειώσει το espresso martini που είχε αφήσει στη μέση. Η Τζέν-τζέν, που τα είχε χάσει φυσικά, δεν ήξερε τι να πει. Να γελάσει; Να τον κλωτσήσει; Να συστηθεί στους μαύρους σαν σωστή lady; «Ωωω! Τι ωραία κουζίναααα!», αναφώνησε κι επέστρεψε στην μπάρα προβληματισμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου