Όλα ξεκίνησαν ένα τράτζικ φθινοπωρινό ξημέρωμα στα Εξάρχεια… (Σεπτέμβριος,2010 - Ιανουάριος 2014)

20110523

τα καρεκλοπόδαρα... Season 1, Ep.10


 Έβρεχε πολύ… κι όταν λέμε έβρεχε, εννοούμε πως το μαλλί μου το ισωμένο εκτέθηκε για δυο δευτερόλεπτα στη βροχή και κατσάρωσε όπως το  μπιπ της γριάς. Τουλάχιστον, είχαμε παρκάρει ακριβώς απ’ έξω. Πως και βρήκαμε θέση; Με τέτοιο καιρό, όλοι κάθονται μέσα μάλλον…

Όλες έχουμε κι από έναν «Μπαρμανάκο». Δηλαδή, έναν μπαρμαν που φλερτάρουμε και μας φλερτάρει και που πάντα το ρομάντζο έχει την ίδια προβλέψιμη κατάληξη. Το δικό μου το έχω αφήσει στο παρελθόν, αλλά τώρα είχε έρθει η σειρά της Τζέν- Τζέν. Ενώ το κόκκινο κραγιόν της φωσφόριζε, ο δικός της «Μπαρμανάκος» της πιάνει σφιχτά το χέρι και κάτι του βάζει μέσα… Τι ήταν αυτό το μακρινάρι; Ένα γλειφιτζούρι φράουλα! Η Τζέν- τζέν το κρατάει και καμαρώνει, η Ντράνα με κοιτάει ανήσυχα. Γελάω σατανικά… Ο δικός μου «μπαρμανάκος», μου είχε προσφέρει με ακριβώς τις ίδιες χειρονομίες, δυο στρογγυλά καραμελάκια. «Ωραία! Εμένα μου έδωσε τα @μπαλάκια@ του κι εσένα σου λέει να το γλείψεις!» της αποκαλύπτω και μένει άναυδη.  Μη σοκάρεστε, δεν ήμουν ποτέ ρομαντική. Μια φορά μου βγήκε και μένα το πιο ρομαντικό μου κι είδαμε που κατέληξα… Η Ντράνα σοκαρίστηκε. Εντωμεταξύ, ο Χόρχε μας γυρόφερνε και πήγαινε πάνω κάτω στο μαγαζί συγχυσμένος. « Έχω κάνει κοιλιά!» μας λέει και ξεροφυσάει. Μάλλον πήγαινε κι ερχότανε για να κάψει καμιά θερμίδα. «Για κάνε ένα βήμα πίσω!» του λέω και βάζω ένα χέρι στον ώμο της Τζέν- τζέν κι ένα χέρι στον ώμο της Ντράνας. «Αυτό δεν είναι κοιλιά», λεω, «αυτό είναι κοιλάρα»!

Ο Λατίνος όμως, που έβλεπε το σκηνικό και πολύ είχε ταραχτεί, κοπάναγε ποτήρι και σέηκερ τόσο λυσσαλέα, που ξαφνικά το ποτήρι εκτινάσσεται από τα χέρια του και γίνεται θρύψαλα στον αέρα. Γυαλιά καρφιά… Κοιτάζω γύρω μου, βλέπω παντού άσχημους, πολύ άσχημους άντρες. «Έχει απαίσιο κόσμο…» σχολιάζω στο αφτί της Ντράνας. «Σαν τα σαλιγκάρια,  βγήκαν και τα μπάζα,  με τη βροχή…» μου απαντάει.  Ήμουν κακοδιάθετη. Όταν ο διπλανός μου άναψε τσιγάρο, μπήκα στον πειρασμό να καλέσω τον αριθμό που καρφώνεις σαν σπιούνος τον συνάνθρωπό σου. 

«Θέλω να σε ξεφτυλίσσω!», διακόπτει τη σκέψη μου ο πρώην Μπαρμανάκος μου. «Γιατί;» ρωτάω έντρομη ενώ με αποσυντόνιζε η κοιλάρα του και δεν μπορούσα να σταματήσω να την κοιτάω. «Σεξουαλικά εννοώ!» διευκρινίζει και χαμογελάει. Πριν προλάβω να απαντήσω, πετάγεται η Ντράνα – που σημειωτέων δεν πίνει πια αλκοόλ- και του λέει «Μωρέ,  άντε τράβα τα βυζιά σου κι εσύ… γλυκοπατάτα! ».  Και μετά σου λένε ότι μόνο στην Πανσέληνο και στον καύσωνα τα χάνει ο άνθρωπος.  Τι να πω…




Δεν υπάρχουν σχόλια: